Ο αμίαντος αποτελεί φυσικό ορυκτό του οποίου οι ίνες είναι δυνατό να διαχωριστούν σε λεπτά, ανθεκτικά νήματα. Έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σε πολλούς κλάδους, επειδή οι ίνες του έχουν άριστες μονωτικές ιδιότητες (είναι ανθεκτικές στη θερμότητα, τη φωτιά και τις χημικές ουσίες) και συμπεριφέρονται ως μονωτές στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ο αμίαντος χρησιμοποιείται επίσης συχνά για την ενίσχυση του τσιμέντου και άλλων δομικών –και όχι μόνο- υλικών.
Ωστόσο, πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο υλικό, το οποίο έχει ταξινομηθεί ως καρκινογόνο κατηγορίας 1Α στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1272/2008 που αφορά στην ταξινόμηση, τη συσκευασία και την επισήμανση των χημικών ουσιών. Η επικινδυνότητα του αμίαντου οφείλεται στη διασπορά μικρών ινών σε περίπτωση μηχανικής κατεργασίας του υλικού, η χρόνια εισπνοή των οποίων μπορεί να οδηγήσει -μετά την πάροδο πολλών ετών- σε ασθένειες όπως η αμιάντωση, το μεσοθηλίωμα και άλλες μορφές καρκίνου.
Ο αμίαντος εξακολουθεί σήμερα να βρίσκεται σε ορισμένα παλαιά κτίρια ως μονωτικό υλικό, σε μονώσεις σωληνώσεων και καυστήρων, σε τακάκια φρένων κ.α. Γενικά, η χρήση του αμιάντου είναι πλέον πολύ περιορισμένη, καθώς στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί από 1/1/2005, τόσο η εξόρυξή του όσο και η κατασκευή, η επεξεργασία και η εμπορία των διαφόρων προϊόντων του.