Εφετείο Πειραιώς 1292/1996

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ - ΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΣΤΗΣΑΝΤΟΣ - ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ. Οι παθόντες από εργατικό ατύχημα, που μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή του προσώπου που προστήθηκε απ' αυτόν, έχουν το εκλεκτικό δικαίωμα να ασκήσουν είτε την αξίωση από τις σχετικές εργατικές διατάξεις είτε την αξίωση προς αποζημίωση που προβλέπει το κοινό δίκαιο.
Ο προστήσας, όπως είναι και ο πλοιοκτήτης, ευθύνεται εφόσον η πράξη του προστηθέντος δεν είναι τελείως άσχετη με την εκτέλεση της υπηρεσίας του που του έχει ανατεθεί, με την έννοια ότι η επιβλαβής ενέργεια δεν θα ήταν δυνατό να υπάρξει χωρίς την πρόστηση.
Ο προστήσας ευθύνεται για τις αδικοπραξίες του προστηθέντος και τις συνακόλουθες ζημίες τούτου σε τρίτους ακόμη κι όταν αυτές επήλθαν κατά κατάχρηση ή υπέρβαση της υπηρεσίας που του ανατέθηκε. Δεν ευθύνεται όμως, όταν ο αιτιώδης σύνδεσμος ανάμεσα στη ζημιογόνο συμπεριφορά και την άσκηση ή την κατάχρηση της υπηρεσίας του προστηθέντος είναι τόσο χαλαρός, ώστε η παράνομη και υπαίτια πράξη του τελευταίου να μην συνδέεται ουσιαστικά και οργανικά με την υπηρεσία, αλλά να είναι αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη αδικοπραξία. Η νομοθεσία περί αποζημιώσεως από εργατικό ατύχημα εφαρμόζεται στους αλλοδαπούς μόνο εάν αυτός κατά το χρόνο του ατυχήματος διέμενε στην Ελλάδα και υπάρχει αμοιβαιότητα απ' την αλλοδαπή πολιτεία για το θέμα αυτό.