Άρειος Πάγος 3/1976

"Έννοια αμελείας. - Ορθή και ητιολογημένη καταδίκη επί σωματική βλάβη εξ αμελείας και ανθρωποκτονία εξ αμελείας του παραλείψαντος κατά την εκτέλεσιν εκσκαπτικών εργασιών να κατασκευάση έργα αντιστηρίξεως των πρανών, συνεπεία της οποίας απεσπάσθησαν όγκοι χωμάτων καλύψαντες μέχρι του λαιμού μεν τον ένα των παθόντων και εξ ολοκλήρου τον προστρέξαντα προς παροχήν βοηθείας έτερον. - Αντίθετος γνώμη της μειοψηφίας διά την καταδίκην επί ανθρωποκτονία εξ αμελείας λόγω αδυναμίας προβλέψεως της παρεμβολής του προστρέξαντος. - Η επιδίκασις υπό του Εφετείου μείζοντος ποσού του επιδικασθέντος υπό της πρωτοβαθμίου αποφάσεως επί εφέσεως του πολ. ενάγοντος καθιστά αναιρετέαν την απόφασιν, εφ' όσον δεν ανεγνώσθη η περί της εφέσεως του πολ. ενάγοντος έκθεσις".