Ν. 1224/1944 (ΦΕΚ 37/Α` 26.2.1944)

το από 7 Απριλίου 1943 Διάγγελμα του Προέδρου της Κυβερνήσεως προς τον Ελληνικόν Λαόν, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:
 

1. Εκ του Νομοθετικού Διατάγματος ύπ’ άριθ. 1828)1942 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της ισχυούσης περί προσωπικού Ξενοδοχείων Ύπνου Νομοθεσίας» διορθοΰται έκ του υπ' άριθ, 1 έδαφ. παράγρ. 6 άρθρου 1 η φράσις «τριετή έν τω Ξενοδοχείω υπηρεσίω» εις «τριετή έν Ξενοδοχείω υπηρεσίαν» και διαγράφεται η διάταξις του ύπ’ άριθ. 2 εδαφίου του άρθρου δι’ ής έξηρέθη της εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου τούτου το προσεκτικόν των επιτεταγμένων Ξενοδοχείων Υπνου.
2. Εις επίτακτα ξενοδοχεία δι’ ά ύφίστανται βάσιμοι ενδείξεις οτι η καταβολή και διανομή της έκ ποσοστών αμοιβής των υπαλλήλων δεν γίνεται κανονικώς δύναται μετά γνώμην τής Επιτροπής του άρθρου 13 του Άν. Νόμου 394)1936 να ορισθή δι’ αποφάσεως του Υπουργού Εργασίας ότι τα ποσοστά ταΰτα εκκαθαριζόμενα κατά τας εν ισχύϊ διατάξεις ύπο του δημοσίου καταβάλλονται εφεξής ύπο τούτου εις τό Ταμείον Άσφαλίσεως Ξενόδοχοϋπαλλήλων προς διανομήν είς τούς δικαιούχους.
Οι Διευθυνταί των επιτάκτων Ξενοδοχείων δι’ ά ήθελε έκδοθή Υπουργική απόφασις κατά τα ανωτέρω, υποχρεοΰνται να υποβάλλουν κατά μήνα προς το Υπουργείον Οικονομικών καταστάσεις λογαριασμών του προσωπικού αυτών προς εκκαθάρισιν.
Διά την εξόφλησιν των λογαριασμών τούτων του προσωπικού, το Δημόσιον εκδίδει κατά μήνα έν η πλείονα εντάλματα υπέρ του Ταμείου Ασφαλίσεως Ξενοδοχοϋπαλλήλων εις ά αναγράφονται τα υπέρ του προσωπικού ποσά, κατά Ξενοδοχείον.
Το Ταμείον Ασφαλίσεως Ξενοδοχοϋπαλλήλων προβαΐνον εις εξόφλησιν των ενταλμάτων καταβάλλει τα εισπραχθέντα ποσά εις τούς δικαιούχους ξενοδοχουπαλλήλους διά του κατά το άρθρον 7 του Άναγ. Νόμου 394)1936 ύποδεικνυομένου υπό του προσωπικού εκάστου ξενοδοχείου υπαλλήλου.
Το Ταμείον ουδεμίαν ευθύνην φέρει έναντι των δικαιούχων εφόσον η καταβολή γίνεται εις τον κατά τας άνω διατάξεις του άρθρου 7 του Άναγ, Νόμου 394 εγγράφως υποδεικνυόμενον.
Έκ των εισπραττομένον ποσών το Ταμείον παρακρατεί τας υπέρ αυτοΰ και τάς κειμένας διατάξεις ασφαλιστικάς εισφοράς του προσωπικού των ξενοδοχείων και προσθέτως 1ο)ο διά δαπάνας εφαρμογής του παρόντος άρθρου.    
 

Εις περιπτώσεις καθ’ άς δεν γίνεται χρήσις υπηρεσιών προσωπικού Ξενοδοχείου, άνευ υπαιτιότητος τούτου, καταβάλλονται εις αυτό το τρίτον μέν της έν γένει αμοιβής των είς τούς έχοντας μέχρι τριών άλλ’ ούχί ολιγωτέραν του ενός, έτους υπηρεσίαν έν τω Ξενοδοχείω το ήμισυ εις τούς έχοντας υπηρεσίας τριών μέχρι οκτώ ετών και τα 2)3 εις τούς έχοντας πλέον των οκτώ ετών υπηρεσίαν έν αΰτω.

Ή κατά το άρθρον 13 του Άναγκ. Νόμου 394)1936 Επιτροπή εδρεύει έν τω Ειρηνοδικείω Αθηνών συνεδριάζει δέ παρόντων του Ειρηνοδίκου Προέδρου αυτής και δύο τουλάχιστον μελών. Χρέη Γραμματέως της Επιτροπής εκτελεί εις των παρά τα» Ειρηνοδικεία» τούτω υπογραμματέων οριζόμενος υπό του Προϊσταμένου του Ειρηνοδικείου.

Κλοπή ειδών Ξενοδοχείου 'Ύπνου ή εις βάρος πελατών αυτού διαπραττομένη ύπο των εργαζομένων έν τω Ξενοδοχείω θεωρείται ιδιαιτέρως, επιβάρυντική περίπτωσις και συνεπάγεται επί πλέον την στέρησιν δικαιώματος εργασίας εις οιονδήποτε Ξενοδοχείον Ύπνου.
Ως ιδιαιτέρως επιβαρυντική περίπτωσις χαρακτηριζομένη ως υπεξαίρεσις θεωρείται και η κατακράτησις ύπο ξενοδόχου των δια το προσωπικόν εισπραττομένων ποσοστών.
 

Το κατά το άρθρον 3 του Ν. Δ. 1828)1942 υπέρ τού προσωπικού φιλοδώρημα επί των λ)σμών των πελατών πάντων των Ξενοδοχείων Ύπνου δύναται μετ’ απόφασιν της Επιτροπής του άρθρου 13 του Άν. Νόμου 394)1936 ν’ αυξηθή μέχρι 25 σ)ο διά τα μετά πλήρους τροφής ξενοδοχεία και 30ο)ο διά τα άνευ τροφής τοιαΰτα.

1. 'Άπαντα τα Ξενοδοχεία Ύπνου εξαιρούμενων των λειτουργούντων υπό μορφήν Άνων. Εταιρειών υποχρεούνται να τηρούν βιβλίον αποδοχών μισθολογίου και διανομής φιλοδωρήματος του υπηρετοΰντος εις αυτά προσωπικού. Εις το βιβλίον αποδοχών καταχωρείται ο μισθός και το αναλογούν εις εν έκαστον ποσών φιλοδωρημάτων αί κρατήσεις υπέρ του Ταμείου Άσφαλίσεως Ξενοδοχουπαλλήλων και πάσα άλλη νόμιμος κράτησις. Τα βιβλία αποδοχών χορηγούνται ύπο του Ταμείου Ασφαλίσεως Ξενοδοχοϋπαλλήλων η δε δαπάνη εκτυπώσεως αυτών προκαταβαλλόμενη υπό του Ταμείου βαρύνει κατ’ ισομοιρίαν την ξενοδοχειακήν επιχείρησιν και το προσωπικόν αυτών. Πάσα παράβασις του παρόντος άρθρου υπάγεται είς τήν διαδικασίαν του Ν. Διατάγματος της 22ας Νοεμβρίου 1923 περί αμέσου εκδικάσεως πλημμελημάτων τινών έπ’ αυτοφόρω και τιμωρείται διά χρηματικής ποινής μέχρι του συνόλου του ποσού των καταβλητέων κατά μήνα αποδοχών και έν υποτροπή και διά φυλακίσεως μέχρι τριών μηνών.
2. Αι διατάξεις του άρθρου 1—6 του παρόντος δυναται να περιληφθώσιν είς την κατά το άρθρον 5 του ύπ' άριθ. 1828)1942 Νομοθετικοΰ Διατάγματος προβλεπομένην κωδικοποίησιν.    
 

Τα κατώτατα και ανώτατα όρια εφάπαξ αποζημιώσεως λόγω εργατικών ατυχημάτων αναπροσαρμόζονται πρός τάς εκάστοτε υφισταμένας πραγματικάς και οικονομικάς συνθήκας διά κοινών αποφάσεων των Υπουργών Οικονομικών, Συγκοινωνίας και Εργασίας δημοσιευόμενων είς την ’Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως. Είς τας εν λόγω αποφάσεις εκδιδομένας μετά γνώμην του Συμβουλίου Εργασίας δύναται να προσδοθή ισχύς αναδραμούσα μέχρι 1ης Ιανουαρίου 1943.

1.Ή αληθής έννοια του άρθρου 4 τού ύπ’ άριθ 2137) 1943 Ν. Δ. «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών του Νόμου 6424)1934 «περί Εργατικών Ατυχημάτων» είναι οτι αί δαπάναι ιατρικής περιθάλψεως χειρουργικών επεμβάσεων τα φάρμακα και εν γένει έξοδα νοσηλείας των κατά την εργασίαν παθόντων έξ ατυχημάτων υπολογίζονται βάσει των εκάστοτε πραγματικών τιμών μη ισχύοντος έν προκειμένω του ανώτατου ορίου ημερησίας αποζημιώσεως του τεθειμένου διά προγενεστέρων διατάξεων. 
2. Αί διατάξεις του παρόντος άρθρου έχουν εφαρμογήν επί πάντων έν γένει των εργατικών ατυχημάτων περί ων προβλέπει ο Νόμος 551 ως ετροποποιήθη μεταγενεστέρως.
 

Είς το Νομ. Διάταγμα 1875)1942 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των «περί Εργατικής Εστίας» διατάξεων προστίθενται τα έξης:   
1) Ο υπολογισμός του ποσού, της υπέρ τής «Εργατικής Εστίας» συνεισφοράς γίνεται βάσει του συνόλου των μηνιαίων έν γένει αποδοχών (μισθού, ημερομισθίου, επιδομάτων, προσαυξήσεων, αντιτίμου συσσιτίου κλπ.) και του αριθμού του προσωπικού του χρησιμοποιουμένου παρα του εργοδότου το πρώτον δεκαπενθήμερον, εκάστης εξαμηνίας. ,Επιχειρήσεις ή ’Οργανισμοί Ιδιωτικού Δικαίου καθυστεστερούντες την καταβολήν της εισφοράς των, πέραν των δυο μηνων απο τής αρχής της εξαμηνίας υπόκεινται εις πρόσθετον επιβάρυνσιν 25ο)ο επί της υποχρεώσεως αυτών, δυναμένην είς περίπτωσιν περαιτέρω καθυστερήσεως ν’ αυξηθή δι’ αποφάσεως του Διοικ. Συμβουλίου της Εργατικής Εστίας μέχρι του διπλάσιου αυτής.
2) Ο Εισηγητής του Διοικ. Συμβουλίου της Εργατικής Εστίας προίσταται του προσωπικού αυτής και εκτελεί καθήκοντα Διευθυντου της Εργατικής Εστίας επί τη ύπο του Διοικητικού Συμβουλίου κεκανονίσμένη αμοιβή.
3)  Ο τρόπος της εισπράξεως των πόρων της Εργατικής Εστίας και ο έλεγχος διενεργείας της εισπράξεως αυτών πλην της άπ’ ευθείας ύπο των υποχρέων καταθέσεως παρά τη Τραπέζη της Ελλάδος δύναται να γίνη και διά εισπρακτόρων βάσει κανονισμού ή και άλλως καθ’ όν τρόπον ήθελεν ορίση απόφασις του Υπουργού Εργασίας δημοσιευομένη είς την Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως.
 

Η ισχύς του παρόντος Νόμου ,άρχεται από της δημοσιεύσεως αυτού είς την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Έν Αθήναις τη 10 Ιανουαρίου 1944.
Το Υπουργικόν Συμβούλιον

Ο Πρόεδρος
ΙΩΑΝΝΗΣ Α. ΡΑΛΛΗΣ
Τα Μέλη
Κ. ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ, Α. ΤΑΒΟΥΛΑΡΗΣ, Ν. ΛΟΥΒΑΡΙΣ,
Ε. ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ, Β. ΚΑΡΑΠΑΝΟΣ, Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ
Εθεωρηθη και ετέθη η μεγάλη του Κράτους σφραγίς.
Έν Άθήναις τή 17 Φεβρουρίου 1944.
ο επί της Δικαιοσύνης Υπουργός
Κ. ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ