Σύμφωνα με το άρθρο 16 του β.δ. 24.7/28.8.1920 και την αρχή του επαγγελματικού κινδύνου «ο παθών έχει εκλεκτικόν δικαίωμα προς αποζημίωσιν κατά τον ν. 551/1915 ή το κοινόν δίκαιον κατά του εργοδότου και του υπό τούτου προστηθέντος μόνον, εάν το ατύχημα προήλθεν εκ δόλου του εργοδότου ή του υπ' αυτού προστηθέντος ή εξ ειδικής αυτών αμελείας, ήτοι εκ της παρά τούτων μη τηρήσεως των περί των όρων ασφαλείας νόμων, διαταγμάτων και κανονισμών». η επιλογή της αποζημιώσεως του ν. 551/1915 από τον παθόντα επιφέρει την απαλλαγή του εργοδότου και του προστηθέντος απ' αυτόν από την υποχρέωση αποζημιώσεως κατά το κοινό δίκαιο - «ο παθών διατηρεί το δικαίωμα της κατά το κοινόν δίκαιον αποζημιώσεως, κατά του υπαιτίου του ατυχήματος, μόνον εφ' όσον ούτος είναι τρίτον πρόσωπον, διάφορον του εργοδότου του και των υπό τούτου προστηθέντων εις την επιχείρησίν του εργατοϋπαλλήλων (Ολομ. Α.Π. 1267/1976)». - Η αντίθετη κρίση της εφετειακής αποφάσεως είναι αναιρετέα.