Θάνατος οδηγού από εργατικό ατύχημα – Ψυχική οδύνη – Διδάγματα της κοινής πείρας
Χρηματική ικανοποίηση βυτιοφόρου για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη οφείλεται και επί εργατικού ατυχήματος, όταν συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας, αρκεί δηλαδή να συντέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν, κατά τις γενικές διατάξεις. – Προϋποθέσεις της αδικοπρακτικής ευθύνης για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης, που αποτελεί μη περιουσιακή ζημιά, από θανάτωση προσώπου σε εργατικό ατύχημα, εξαιτίας του οποίου οι ενάγοντες – μέλη της οικογένειάς του υπέστησαν ψυχικό άλγος και στεναχώρια. – Στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνει η σχετική αγωγή ώστε να είναι ορισμένη, αλλά και η συναφής απόφαση, ώστε να μην πάσχει αυτή από έλλειψη νόμιμης βάσης. – Περίπτωση οδηγού βυτιοφόρου, ο οποίος εκτελούσε δρομολόγιο για τη μεταφορά προϊόντων στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας του και του οποίου το όχημα εξετράπη της πορείας του και κατακρημνίστηκε από το οδόστρωμα, με αποτέλεσμα το θάνατο του οδηγού. – Κρίση του Εφετείου ότι η εναγόμενη εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης των συγγενών του θύματος του συγκεκριμένου εργατικού ατυχήματος, καθώς αυτή βαρύνεται από αμέλεια, επειδή τον υποχρέωνε να εκτελεί δρομολόγια καθ υπέρβασιν του ημερήσιου ωραρίου του (κατά δε την ημέρα του μοιραίου ατυχήματος επί 11,5 ώρες αντί 8 ώρες, που είναι το ανώτατο νόμιμο όριο για τους οδηγούς φορτηγών), γεγονός το οποίο επέφερε την κόπωση αυτού, επετεινόμενη από την έλλειψη συνοδηγού, και της εξ αυτής εξασθένιση των δυνάμεων και των ανακλαστικών του κατά την οδήγηση, επιφέροντας έτσι το εργατικό ατύχημα που οδήγησε στο θάνατό του. – Αναγνώριση από το εφετείο συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος κατά 40%, επειδή εκείνος δε φορούσε ζώνη ασφαλείας. – Αναίρεση της εφετειακής απόφασης από τον Άρειο Πάγο κατά Κ.Πολ.Δ. 559 αρ. 19, λόγω ανεπαρκών αιτιολογιών, καθώς το εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του περαιτέρω πραγματικά περιστατικά δικαιολογούντα την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων και ανακλαστικών του, λαμβανομένου υπ όψιν ότι μόνη η κατά την ημέρα του ατυχήματος οδήγηση του φορτηγού αυτοκινήτου του θανόντος καθ υπέρβαση του νομίμου ωραρίου εργασίας κατά 3,5 περίπου ώρες δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο αμέσως προηγούμενες του ατυχήματος ημέρες και της μη απασχόλησής του την 1.12.2006, τέτοιο αποτέλεσμα, ενώ τέτοιες παραδοχές δεν διαλαμβάνονται ούτε ως προς (στην τυχόν επίδραση την εξασθένηση των δυνάμεων και ανακλαστικών του θανόντος) της γενομένης δεκτής πολύωρης απασχόλησης αυτού στην οδήγηση του αυτοκινήτου κατά τις ημέρες τις προηγούμενες των ως άνω ημερών. 
Κυριότερες διατάξεις: Ν.551/1915 άρθρα 1,2 και 16. Α.Κ. άρθρα 297, 298, 229, 330, 914, 922 και 932. Κ.Πολ.Δ. άρθρα 111 παρ. 2, 117, 118, 216 παρ. 1 και 559 αριθ. 1, 8, 14 και 19.