Άρειος Πάγος 1819/1999, Τμήμα Β/ΙΙ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΛΟΓΩ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
Σε περίπτωση αποχής από την εργασία λόγω ασθενείας καθ’ υπέρβαση των υπό του νόμου τιθεμένων χρονικών ορίων, η λύση της συμβάσεως εργασίας κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση κατά τα άρθρα 200 και 288 Α.Κ., δηλαδή μετά από εκτίμηση της αιτίας της αποχής, της διάρκειας της, της υπαιτιότητας ή μη του εργαζομένου και γενικώς των συνθηκών υπό τις οποίες η αποχή έλαβε χώρα, εναπόκειται δε στο δικαστή να κρίνει, εάν, κατ' αντικειμενική κρίση, η αποχή, ανεξάρτητα από την πρόθεση του εργαζομένου για λύση της συμβάσεως του, πρέπει να θεωρηθεί ως καταγγελία της συμβάσεως του από πλευράς του.- Κρίση ότι η επί 22 μήνες αποχή εργαζομένου λόγω ασθενείας του, ο οποίος για σημαντικό διάστημα είχε παύσει να ενημερώνει τον εργοδότη του για την πορεία της ασθένειάς του και καθυστέρησε επί 10μηνο, αφ’ ότου έλαβε γνώση του γεγονότος ότι ήταν πλέον ικανός προς εργασία, να ζητήσει την επάνοδο του στην εργασία του, θεωρείται ότι συνιστά σιωπηρή εκ μέρους του καταγγελία της συμβάσεως του.- Ο παθών από εργατικό ατύχημα διατηρεί σε κάθε περίπτώση την αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά του εργοδότη, υπό την προϋπόθεση όμως όταν το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα του τελευταίου.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 2112/1920 άρθρο 5 παρ. 3. Ν. 4558/1930 άρθρο 3. Α.Κ. άρθρα 200, 288, 662, 914 και 932. Ν. 551/1915.