1. Τις διατάξεις του Β.Δ. της 24.7.1920 «περί κωδικοποιήσεων των νόμων περί ευθύνης προς αποζημίωση των εξ’ατυχήματος εν τη εργασία παθόντων εργατών και υπαλλήλων» (ΦΕΚ 191 τ.Α/25.8.1920).
2. Τις διατάξεις του άρθρου 7 του Ν. 1224/1944 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της περί προσωπικού ξενοδοχείων ύπνου νομοθεσίας και άλλων εργατικών διατάξεων» (ΦΕΚ 37τ.Α/26.2.1944).
3. Τις διατάξεις του Ν. 1558/85 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα» (ΦΕΚ 137 τ.Α’/1985) και του Ν. 2469/1997 «περιορισμός και βελτίωση της αποτελεσματικότητας των κρατικών δαπανών και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ 38 τ.Α/14.3.1997).
4. Την από 22.12.1997 γνωμοδότηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας.
5. Την αρ. 1107147/1239/006Α/4.10.1996 απόφαση ανάθεσης αρμοδιοτήτων του Υπουργού Οικονομικών στους Υφ/ργούς Οικονομικών.
6. Το γεγονός ότι δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, αποφασίζουμε:
 

Τροποποιούμε την αριθ. 15231/873/3.4.1974 απόφασή μας (ΦΕΚ 402/τ.Β/9.4.1974) και ορίζουμε τα προβλεπόμενα από το άρθρο 1 του Ν. 4705/1930 κατώτατα και ανώτατα όριατης εφάπαξ αποζημίωσης από εργατικά ατυχήματα σε τριακόσιες πενήντα χιλιάδες (350.000) δρχ. και ένα εκατομμύριο (1.000.000) δρχ. αντίστοιχα.
Για τους δύτες που δικαιούνται αποζημίωση λόγω ατυχήματος, η απόφαση αρχίζει από την έναρξη της θερινής σπογγαλιευτικής περιόδου.
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 5 Αυγούστου 1998
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ