ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΠΡΟΣΤΗΘΕΙΣ ΑΠΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ –ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΖΗΜΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ
Πρόστηση είναι η τοποθέτηση, διορισμός, χρησιμοποίηση από ένα πρόσωπο (τον προστήσαντα) ενός άλλου προσώπου (του προστηθέντος) σε θέση ή απασχόληση (διαρκή ή μεμονωμένη εργασία), που αποβλέπει στη διεκπεραίωση υποθέσεως ή υποθέσεων, και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή άλλων συμφερόντων του προστήσαντος. Ο εργολάβος αφού δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, δεν θεωρείται ότι βρίσκεται σε σχέση προστήσεως μαζί του, και συνεπώς είναι ανεύθυνος ο εργοδότης για τις υπαίτιες και άδικες πράξεις του εργολάβου ή των από αυτόν προστηθέντων προσώπων κατά την εκτέλεση του έργου. Στην περίπτωση όμως κατά την οποία ο εργοδότης έχει επιφυλάξει στον εαυτό του τη διεύθυνση και επίβλεψη της εκτελέσεως του έργου, ο εργολάβος, αφού υπακούει στις οδηγίες του, θεωρείται ως προστηθείς. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 927 Α.Κ., εκείνος που κατά το άρθρο 926 Α.Κ. κατέβαλε ολόκληρη την αποζημίωση έχει δικαίωμα αναγωγής κατά των λοιπών. Το δικαστήριο προσδιορίζει το μέτρο της μεταξύ τους ευθύνης ανάλογα με τον βαθμό του πταίσματος καθενός. Αν δεν μπορεί να εξακριβωθεί ο βαθμός αυτός, η ζημία κατανέμεται μεταξύ όλων σε ίσα μέρη. Το τελευταίο άρθρο ρυθμίζει την εσωτερική σχέση μεταξύ των κατά το άρθρο 926 συνυποχρέων ανεξαρτήτως του είδους της ευθύνης καθενός από αυτούς. Η διάταξη αναφέρει μεν ρητώς τη συνηθέστερη περίπτωση κατά την οποία οι συνοφειλέτες ευθύνονται όλοι από πταίσμα, πλην όμως εφαρμόζονται και όταν ευθύνονται όλοι αντικειμενικά ή μερικοί αντικειμενικά και μερικοί υποκειμενικά και μερικοί και υποκειμενικά και αντικειμενικά. Εφαρμογή της διατάξεως αυτής και επί ευθύνης πλειόνων εξ εργατικού ατυχήματος, και δη (μεταξύ άλλων) και για την κατανομή της ζημίας μεταξύ προστήσαντος εργοδότη και προστηθέντος εργολάβου.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1 επ. και 16. Α.Κ. άρθρα 297, 298, 681, 683-691 και 927.