1. ΓΕΝΙΚΑ
1.1. Στους χώρους συνάθροισης κοινού περιλαµβάνονται τα κτίρια ή τα τµήµατα κτιρίων στα οποία συγκεντρώνεται το κοινό για κοινωνικές, οικονοµικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, ψυχαγωγικές επιστηµονικές και αθλητικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες καθώς και για την αναµονή συγκοινωνιακών µέσων. Ταξινοµούνται για τις ανάγκες του κανονισµού αυτού στις ακόλουθες κατηγορίες ανάλογα µε τη χρήση:
Σ1: Θέατρα, κινηµατογράφοι, συνεδριακά κέντρα, αίθουσες διαλέξεων, συναυλιών, δικαστηρίων, αµφιθέατρα και µεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, ναοί, κ.λπ.
Σ2: Χώροι εκθέσεων, µουσεία, χώροι αναµονής συγκοινωνιακών µέσων, χώροι αναµονής θεαµάτων (φουαγιέ), κ.λπ.
Σ3: Εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, κέντρα διασκεδάσεων, λέσχες, BAR, κ.λπ.
Σ4: Χώροι αθλητικών εκδηλώσεων.
Οι διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν εφαρµογή µόνο σε χώρους συνάθροισης κοινού µε πληθυσµό άνω των 50 ατόµων.
1.2. Για τους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού εφαρµόζονται συµπληρωµατικές και τροποποιητικές διατάξεις που αναφέρονται στην παρ. 6 του άρθρου αυτού.
2. Ο∆ΕΥΣΕΙΣ ∆ΙΑΦΥΓΗΣ
2.1. Σχεδιασµός.
2.1.1. Υπολογισµός του πληθυσµού.
2.1.1.1. Ο πληθυσµός του κάθε χώρου συνάθροισης κοινού υπολογίζεται ως εξής:
i. Χώροι µε σταθερές θέσεις
Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις µε:
α) ατοµικά καθίσµατα, είναι ίσος µε τον αριθµό καθισµάτων.
β) συνεχή καθίσµατα (πάγκους, κερκίδες, κ.λπ.) υπολογίζεται µε βάση την αναλογία 1 άτοµο/0,45µ. µήκους καθίσµατος.
ii. Χώροι χωρίς σταθερές θέσεις
Όπου δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις και έχουµε συνάθροιση κοινού όπως:
Κοινό σε αµφιθέατρο, σε χώρο συναυλιών – διαλέξεων – διδασκαλίας, συνεδρίασης δικαστηρίου, σε θέατρο, κινηµατογράφο, θεατές σε χώρους αθλητικών εκδηλώσεων κοινό σε ναούς, σε κέντρα διασκεδάσεων, BAR και σε συνεχείς µε τα προηγούµενα συναθροίσεις, υπολογίζεται 1 άτοµο/0,50 τ.µ. εµβαδού δαπέδου.
2.1.1.2. Κατά τον υπολογισµό του πληθυσµού ενός χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να λαµβάνονται υπόψη και τα παρακάτω:
α) Ένας χώρος συνάθροισης κοινού µπορεί να έχει µια αποκλειστική δραστηριότητα ή να προσφέρεται για πολλαπλές µη ταυτόχρονες δραστηριότητες π.χ. αγωνιστικός χώρος αθλητικής εγκατάστασης.
β) Ένας χώρος συνάθροισης κοινού µπορεί κατά τη λειτουργία του να έχει διαφορετικές πυκνότητες συγκέντρωση του κοινού κατά περιοχές του π.χ. περιοχή µε βάσεις σταθερές και περιοχή χωρίς σταθερές θέσεις.
γ) Ένας ενιαίος χώρος µπορεί να έχει περιοχές µε διαφορετικές δραστηριότητες συνάθροισης κοινού ταυτόχρονα π.χ. αίθουσα αεροδροµίου, αθλητική αίθουσα.
Για την περίπτωση α ως πληθυσµός του χώρου θεωρείται αυτός της δυσµενέστερης δραστηριότητας. Για τις περιπτώσεις β και γ πληθυσµός του χώρου θεωρείται το άθροισµα των επί µέρους συναθροίσεων.
2.1.1.3. Σε περιοχές χώρου συνάθροισης κοινού όπου δεν καθορίζεται από τη µελέτη ή χρήση τους, ο πληθυσµός θα υπολογίζεται µε την αναλογία 1 άτοµο/0,30 τ.µ. εµβαδού δαπέδου τους. Εξαιρούνται οι περιοχές όπου σαφώς οριοθετούνται για την κυκλοφορία του κοινού µε σταθερά στοιχεία.
2.1.1.4. Στις περιπτώσεις που από άλλες διατάξεις προκύπτει σ’ ένα χώρο συνάθροισης µεγαλύτερος αριθµός ατόµων από τον αριθµό που προκύπτει από τις προηγούµενες παραγράφους, ο µεγαλύτερος αυτός αριθµός ατόµων ισχύει ως πληθυσµός.
2.1.1.5. Σε θέατρα, κινηµατογράφους, κέντρα διασκέδασης και συναφείς χώρους συνάθροισης κοινού όπου εισέρχονται άτοµα στο κτίριο σε χρόνο που δεν υπάρχουν διαθέσιµες θέσεις, γι’ αυτά αλλά τους επιτρέπεται να περιµένουν σε προθαλάµους ή άλλους χώρους αναµονής µέχρι να υπάρξουν θέσεις πρέπει να τηρούνται τα ακόλουθα:
α) Ο πληθυσµός του χώρου αναµονής υπολογίζεται 1 άτοµο/0,30 τ.µ. εµβαδού δαπέδου (χρήση αναµονή ορθίων ατόµων).
β) Ο πληθυσµός αυτός του χώρου αναµονής αθροίζεται στον πληθυσµό της αίθουσας συνάθροισης ώστε να προκύψει ο συνολικός πληθυσµός του συγκροτήµατος.
γ) θα υπάρχει πρόνοια για τις οδεύσεις διαφυγής και τις εξόδους όπως αναφέρεται σε επόµενες παραγράφους.
2.1.2. Παροχή οδεύσεων.
Η παροχή όδευσης διαφυγής ανά µονάδα πλάτους (0,60 µ). καθορίζεται σε:
α) 100 άτοµα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδροµο, πόρτες).
β) 60 άτοµα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες, ράµπες).
2.1.3. Αριθµός και πλάτη εξόδων.
Από κάθε σηµείο χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται διαφυγή προς δύο τουλάχιστον εξόδους µε διαφορετική όδευση προς κάθε µία. Οι οδεύσεις αυτές επιτρέπεται να έχουν τα πρώτα 30 µέτρα µήκους κοινά.
Όταν ο χώρος διαιρείται σε δύο µέρη ή κατανέµεται σε δύο επίπεδα µε διαφορά στάθµης τουλάχιστον 1,0 µ. θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον µία ξεχωριστή έξοδο για κάθε τµήµα. Οι έξοδοι πρέπει να είναι αποµακρυσµένες µεταξύ τους και σε τέτοια διάταξη ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως οι οδεύσεις προς περισσότερες από µία εξόδους σε περίπτωση µιας εστίας πυρκαγιάς.
Σχετικά µε τους χώρους αναµονής της παρ. 2.1.1.5 του παρόντος άρθρου πρέπει να λαµβάνεται µέριµνα ώστε η αναµονή του κοινού να περιορίζεται σε περιοχές τέτοιες που δεν θα παρενοχλούν ή εµποδίζουν τις οδεύσεις και εξόδους και δεν θα καταλαµβάνουν το απαιτούµενο πλάτος τους.
Ο αριθµός και τα ελάχιστα πλάτη εξόδων κινδύνου δίνονται στον παρακάτω πίνακα ΣΤ1. 

Για κάθε 300 άτοµα επιπλέον προστίθεται µία τουλάχιστον έξοδος µε ελάχιστο πλάτος 1,80 µ.
Το απαιτούµενο πλάτος κάθε εξόδου κινδύνου υπολογίζεται µε βάση τον αριθµό των ατόµων που διέρχονται από αυτήν και δεν είναι µικρότερο από το ελάχιστο πλάτος που αναφέρεται στον πίνακα ΣΤ1.
2.1.4. Μήκος οδεύσεων.
Το µέγιστο µήκος πραγµατικής απροστάτευσης όδευσης διαφυγής δεν πρέπει να ξεπερνά τα 45 µ. Επιτρέπεται αύξηση µέχρι το 60 µ. Εφόσον οι χώροι από τους οποίους διέρχεται προστατεύονται από αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης.
Σύµφωνα µε τις γενικές διατάξεις αρκεί µόνο η µία από τις οδεύσεις να πληρεί το µέγιστο όριο µήκους της πραγµατικής απόστασης.
2.1.5. Απαιτήσεις για χώρους µε σταθερές θέσεις.
2.1.5.1. Σε χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις ισχύουν επιπλέον τα εξής:
i. Σειρές καθισµάτων που περικλείονται από δύο διαµήκεις διαδρόµους δεν πρέπει να περιλαµβάνουν περισσότερα από 16 καθίσµατα. Όταν έχουν πρόσβαση µόνο προς έναν διαµήκη διάδροµο το όριο είναι 8 καθίσµατα εφόσον η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλώµενα καθίσµατα είναι µεταξύ 0,30 µ. (ελάχιστη επιτρεπτή και 0,35 µ. (βλπ. σχ. ΣΤ 1).
ii. Όταν η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων είναι από 0,35 µ. και άνω, τότε επιτρέπονται µέχρι 12 και 24 καθίσµατα σε κάθε σειρά µε πρόσβαση προς ένα δύο διαµήκεις διαδρόµους αντίστοιχα. 

iii. Κατ’ εξαίρεση δεν υπάρχει περιορισµός στον αριθµό καθισµάτων κάθε σειράς αν ισχύουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Το µήκος όδευσης διαφυγής από κάθε κάθισµα µέχρι µία τουλάχιστον έξοδο κινδύνου δεν υπερβαίνει τα 15 µ.
β) Στο τέλος κάθε σειράς καθισµάτων υπάρχουν διαµήκεις διάδροµοι ή έξοδοι κινδύνου. Οι διαµήκεις αυτοί διάδροµοι πρέπει να οδηγούν σε κατεύθυνση αντίθετη από τον χώρο που βρίσκεται η σκηνή ή τµήµα του χώρου στο οποίο επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των θεατών.
γ) Η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων είναι υποχρεωτικά 0,40 µ. έως 0,50 µ.
2.1.5.2. Ειδικά σε χώρους µε σταθερές θέσεις οι οποίες είναι διαµορφωµένες σε διαδοχικούς αναβαθµούς του δαπέδου µε ελάχιστη υψοµετρική διαφορά 0,35 µ και χρησιµοποιούνται είτε απ’ ευθείας για καθίσµατα (κερκίδες αθλητικών χώρων, θεάτρων κ.λπ.) είτε για την τοποθέτηση άλλων καθισµάτων πάνω σ’ αυτούς ισχύουν τα εξής:
i. Το πλάτος του αναβαθµού πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,85 µ.
ii. Σε αναβαθµούς µε σταθερά καθίσµατα τοποθετηµένα επάνω τους η ελεύθερη απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα, πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,30 µ. Όταν το (Ι) είναι µεταξύ 0,30 και 0,35 µ. τότε σε κάθε σειρά επιτρέπονται µέχρι 8 καθίσµατα από την κάθε πλευρά διαµήκους διαδρόµου.
Όταν το (Ι) είναι από 0,35 µ. και άνω επιτρέπονται µέχρι 12 καθίσµατα. Το (Ι) µετράται σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα βλπ. σχ. ΣΤ1).
iii. Όταν χρησιµοποιούνται απ’ ευθείας οι αναβαθµοί χωρίς να στερεώνονται επάνω τους καθίσµατα, τότε επιτρέπονται σε κάθε σειρά µέχρι 12 θέσεις από την κάθε πλευρά διαµήκους διαδρόµου.
2.1.5.3. Γενικώς στους χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις τα πλάτη των διαµήκων και εγκαρσίων διαδρόµων υπολογίζονται έτσι ώστε να εξυπηρετούν την παροχή του πληθυσµού κατά την διαφυγή. Το ελάχιστο πλάτος του διαδρόµου που εξυπηρετεί λιγότερες από 60 θέσεις ορίζεται σε 0,90 µ. Για περισσότερες από 60 θέσεις το ελάχιστο πλάτος καθορίζεται σε 1,00 µ. όταν οι θέσεις βρίσκονται στη µία πλευρά του διαδρόµου και σε 1,10 µ. όταν οι θέσεις βρίσκονται και από τις δύο πλευρές του διαδρόµου.
Σε χώρους µε διαδοχικούς αναβαθµούς το ελάχιστο πλάτος του διαδρόµου ορίζεται σε 1.10 µ.
∆ιάδροµοι µε κλίση µικρότερη του 1:8 διαµορφώνονται σε ράµπες ενώ µε µεγαλύτερη κλίση διαµορφώνονται σε σκάλες.
Σε διαµήκεις ή εγκάρσιους διαδρόµους απαγορεύεται το µήκος των αδιεξόδων να είναι µεγαλύτερο από 12 µ.
2.1.6. Πλάτος τελικών εξόδων.
Το πλάτος των τελικών εξόδων καθορίζεται σύµφωνα µε τις διατάξεις του τελευταίου εδαφίου της παρ. 2.1.1. του άρθρου 2 όπως αντικαταστάθηκε µε την παρ. Β της παρούσας απόφασης.
Ο αριθµός των απαιτουµένων πυροπροστατευµένων οδεύσεων διαφυγής δεν πρέπει να µειώνεται µέχρι τις τελικές εξόδους.
2.2. Πυροπροστασία.
Τα δοµικά στοιχεία του περιβλήµατος της πυροπροστατευµένης όδευσης διαφυγής – πυροπροστατευµένο προθάλαµοι κλιµακοστάσια και διάδροµοι που αρχίζουν όταν εξαντλείται το όριο της απόστασης για το απροστάτευτο τµήµα – πρέπει να έχουν δείκτη πυραντίστασης σύµφωνα µε τις απαιτήσεις του πίνακα ΣΤ2 (παρ. 3.1.). Σε κτίρια που περιλαµβάνουν χώρους συνάθροισης κοινού το δάπεδο των οποίων βρίσκεται σε στάθµη υψηλότερη των 15 µέτρων πρέπει να προβλέπεται ή κλιµακοστάσιο (παρ. 2.3.4. του άρθρου 2) ή ανελκυστήρας (παρ. 3.2.18 του άρθρου 3) για την πρόσβαση των πυροσβεστών.
2.3. Φωτισµός – σήµανση
Όλοι οι χώροι συνάθροισης κοινού και οι οδεύσεις διαφυγής πρέπει να είναι εφοδιασµένοι µε σύστηµα φωτισµού ασφαλείας, σύµφωνα µε την παρ. 2.6 του άρθρου 2 του παρόντος.
Σε αίθουσες όπου γίνονται παραστάσεις ή προβολές ο φωτισµός των δαπέδων των οδεύσεων διαφυγής επιτρέπεται να ελαττώνεται µέχρι την τιµή των 2 lux κατά τη διάρκεια των παραστάσεων.
Πρέπει να γίνεται σήµανση των οδεύσεων διαφυγής σύµφωνα µε την παρ. 2.7 του άρθρου 2 του παρόντος.
3. ∆ΟΜΙΚΗ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
3.1. Τα φέροντα δοµικά στοιχεία καθώς και τα δοµικά στοιχεία που διαχωρίζουν τα πυροδιαµερίσµατα, δεν επιτρέπεται να έχουν δείκτη πυραντίστασης µικρότερο από τον αναφερόµενο στον πίνακα ΣΤ2.
∆εν υπάρχει απαίτηση δείκτη πυραντίστασης για τις µη βατές οροφές (όπου είναι δυνατή η ανάβαση µόνο για επισκευή ή συντήρηση) αρκεί τα υλικά που συνθέτουν το φέροντα οργανισµό τους να είναι περιορισµένης καυστότητας. 

(1) Μειώνεται σε 60 λεπτά για υπόγεια µε εµβαδόν µικρότερο από 150 τ. µέτρα.
(2) Οι εξώστες των αιθουσών υπολογίζονται ως όροφοι.
(3) Συντελεστής µείωσης του δείκτη για κάθε περίπτωση.
3.2. Χώρος συνάθροισης κοινού ο οποίος βρίσκεται σε ισόγειο µονόροφο κτίριο ή σε ισόγειο
µονόροφο τµήµα κτιρίου δεν απαιτείται να υποδιαιρείται σε επί µέρους πυροδιαµερίσµατα. Το
ίδιο ισχύει και αν ακόµα υπάρχουν πολλές επάλληλες κερκίδες ή εξώστες ανοικτοί στο χώρο
αυτό. Επίσης το ίδιο ισχύει και αν ακόµα υπάρχει ένας υπόγειος όροφος εφόσον όµως αυτός
απαιτείται για τη λειτουργία του χώρου συνάθροισης κοινού και δεν είναι υψηλού βαθµού
κινδύνου από τη φύση των περιεχοµένων του κατά την έννοια της παρ. 1.2.3. του άρθρου 1 του
παρόντος και διαχωρίζεται από το ισόγειο µε κατασκευή που έχει δείκτη πυραντίστασης
τουλάχιστον 90 λεπτών.
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ορίζεται µέγιστος επιτρεπόµενος όγκος πυροδιαµερίσµατος
7.000 κυβικά µέτρα.
Η εγκατάσταση καταιονητήρων συνεπάγεται την αύξηση του µεγίστου επιτρεποµένου όγκου
πυροδιαµερίσµατος από 7.000 σε 10.500 κυβικά µέτρα εκτός των περιπτώσεων γ και δ της παρ.
4.3. του παρόντος άρθρου.
3.3. Για δευτερεύοντες ή βοηθητικούς χώρους που εξυπηρετούν τους χώρους συνάθροισης
κοινού π.χ. µηχανοστάσια, λεβητοστάσια, υποσταθµούς, ξυλουργεία, εργαστήρια χρωµάτων,
πλυντήρια, µαγειρεία, θαλάµους µεγάλων µετασχηµατιστών, πινάκων φωτισµού κ.λπ. εφόσον
εµπίπτουν στην κατηγορία των επικίνδυνων χώρων σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ. 1.2.3.
του άρθρου 1 καθώς και της παρ. 3.2.5. του άρθρου 3 του παρόντος.
Όλοι οι επικίνδυνοι χώροι πρέπει να διαθέτουν κατάλληλα ανοίγµατα εξαερισµού και να µη
τοποθετούνται από κάτω ή σε άµεση γειτονία µε τις τελικές εξόδους.
3.4. Για τα εσωτερικά τελειώµατα ισχύει η παρ. 3.2.16 του άρθρου 3 του παρόντος µε την
παρακάτω διαφοροποίηση:
Αίθουσες µικρότερες των 30 τ.µ. µπορεί να έχουν εσωτερικά τελειώµατα στους τοίχους και τις
οροφές µέχρι και κατηγορίας 3.
3.5. Σε περίπτωση χώρων συνάθροισης κοινού πολλαπλών χρήσεων λαµβάνονται οι δείκτες και
τα µεγέθη των παρ. 3.1., 3.2. και 3.4. που αντιστοιχούν στη δυσµενέστερη χρήση.
4. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
4.1. Σε όλους τους χώρους συνάθροισης κοινού που ανήκουν στις κατηγορίες Σ1, Σ2, Σ4 και
έχουν πληθυσµό πάνω από 300 άτοµα πρέπει να εγκαθίσταται χειροκίνητο ηλεκτρικό σύστηµα
συναγερµού σύµφωνα µε την παρ. 4.2.1. του άρθρου 4 του παρόντος.
Η ίδια απαίτηση ισχύει και για τους χώρους συνάθροισης κοινού της κατηγορίας Σ3 µε
πληθυσµό πάνω από 200 άτοµα. Το σύστηµα συναγερµού έχει ως σκοπό την έγκαιρη
προειδοποίηση των εργαζοµένων στο χώρο και των ατόµων που συµπράττουν στην εκδήλωση.
Το κοινό ειδοποιείται µετά την επιβεβαίωση του συµβάντος.
Όπου απαιτείται για την καλύτερη προστασία του κοινού και πάντως σε αίθουσες
κινηµατοθεάτρων και αίθουσες µε πληθυσµό πάνω από 1.500 άτοµα πρέπει να εγκαθίσταται
µεγαφωνικό σύστηµα και να προβλέπεται η δυνατότητα ειδοποίησης της Πυροσβεστικής
Υπηρεσίας από ένα ορισµένο σηµείο, οποιαδήποτε στιγµή και µε άµεσο τρόπο.
4.2. Στους επικίνδυνους χώρους καθώς και σε κτίρια ή τµήµατα κτιρίων υψηλού βαθµού
κινδύνου τοποθετείται αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης σύµφωνα µε την παρ. 4.1. του
άρθρου 4 του παρόντος.
4.3. Αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης πρέπει να εγκαθίσταται:
α) Στους χώρους της παρ. 4.2. σε συνδυασµό µε το σύστηµα πυρανίχνευσης όπου απαιτείται.
β) Στη σκηνή και τους βοηθητικούς χώρους των θεάτρων όπως προβλέπεται στην παρ. 5.1.
γ) Στους χώρους συνάθροισης κοινού που βρίσκονται κάτω από τον κατώτερο όροφο
εκκένωσης.
δ) Στους χώρους συνάθροισης κοινού των οποίων το δάπεδο βρίσκεται σε ύψος µεγαλύτερο
των 23 µέτρων από τη στάθµη πρόσβασης πυροσβεστικού οχήµατος.
Όπου εγκαθίσταται αυτόµατο σύστηµα καταπόνησης µε νερό το ειδικό υδραυλικό δίκτυο των
καταιονητήρων εφόσον εξυπηρετεί µέχρι έξι κεφαλές καταιονητήρων για κάποιο αποµονωµένο
χώρο, επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση των απαιτήσεων της παρ. 4.3.1. του άρθρου 4 του παρόντος να
συνδεθεί απευθείας µε το εσωτερικό υδραυλικό δίκτυο νερού του κτιρίου, εφόσον αυτό έχει τη
δυνατότητα να παρέχει έξι λίτρα νερού ανά πρώτο λεπτό και ανά τετραγωνικό µέτρο σε
ολόκληρη την επιφάνεια του προστατευόµενου χώρου και την απαιτούµενη πίεση για τη σωστή
λειτουργία των καταιονητήρων.
Μεταξύ του ειδικού υδραυλικού δικτύου αυτών των καταιονητήρων και του εσωτερικού
υδραυλικού δικτύου νερού του κτιρίου πρέπει να παρεµβάλλεται βάννα µε ασφαλιστικό
µηχανισµό που την κλειδώνει στην ανοικτή θέση.
4.4. Αυτόµατο σύστηµα κατάσβεσης τοπικής εφαρµογής διοξειδίου του άνθρακα, ξηρής σκόνης
ή άλλου κατάλληλου εγκεκριµένου κατασβεστικού υλικού πρέπει να τοποθετείται σε κάθε
είδους µαγειρεία. Το σύστηµα πρέπει να προστατεύει το χώρο πάνω από τις εστίες και µέσα
στον καπναγωγό µετά από τα φίλτρα.
4.5. Μόνιµο υδροδοτικό πυροσβεστικό δίκτυο σύµφωνα µε την παρ. 4.3.2. του άρθρου 4 του
παρόντος πρέπει να εγκαθίσταται:
α) Σε χώρους συνάθροισης κοινού µε πληθυσµό περισσότερο από 2.500 άτοµα.
β) Σε χώρους όπου η στάθµη δαπέδου βρίσκεται ψηλότερα από 20 µέτρα.
γ) Σε χώρους όπου είναι αντικειµενικά δύσκολη η προσέγγιση από το εξωτερικό του κτιρίου µε
εύκαµπτους σωλήνες.
δ) Στη σκηνή των θεάτρων όπως προβλέπεται στην παρ. 5.1.
Σε χώρους µε πληθυσµό λιγότερο από 250 άτοµα πρέπει να τοποθετείται κρουνός µε εύκαµπτο
σωλήνα διαµέτρου 19 χιλ. µε κατάλληλο ακροφύσιο, συνδεδεµένος µε το δίκτυο ύδρευσης.
4.6. Σε όλους τους χώρους συνάθροισης κοινού πρέπει να τοποθετούνται δύο τουλάχιστον
φορητοί πυροσβεστήρες κοντά στις σκάλες και τις εξόδους κινδύνου, σε θέσεις όπου κανένα
σηµείο της κάτοψης να µην απέχει περισσότερο από 15 µέτρα από τον πλησιέστερο
πυροσβεστήρα.
5. ΕΙ∆ΙΚΕΣ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
5.1. Σκηνή θεάτρου.
5.1.1. Κάθε θεατρική σκηνή εφοδιασµένη µε αναρτηµένο εξώστη ή διάδροµο εσχάρα
ανάρτησης ή ικριώµατα για κινητές σκηνογραφίες και κάθε σκηνή κλειστού τύπου µε επιφάνεια
δαπέδου πάνω από 60 τ.µ. πρέπει να διαθέτει αυτόµατο σύστηµα καταιόνησης µε νερό
σύµφωνα µε την παρ. 4.3. του άρθρου 4 του παρόντος. Οι καταιονητήρες τοποθετούνται κάτω
από την οροφή, κάτω από την εσχάρα ανάρτησης στο υποσκήνιο τους βοηθητικούς χώρους, τα
καµαρίνια, τις αποθήκες και τα εργαστήρια που η χρήση τους είναι συνυφασµένη µε τη
λειτουργία της σκηνής. Καταιονητήρες πρέπει να τοποθετούνται κατά την περίµετρο όλων των
ανοιγµάτων που αφήνονται στο πάτωµα της σκηνής.
5.1.2. Σε σκηνές µε επιφάνεια δαπέδου µεγαλύτερη των 60 τ.µ. πρέπει να προβλέπονται
ανοίγµατα εξαερισµού µε επιφάνεια τουλάχιστον 5% αυτής του δαπέδου της σκηνής. Το
σύστηµα αυτό του εξαερισµού πρέπει να λειτουργεί µε χειροκίνητα µέσα αλλά συγχρόνως και
µε αυτόµατο µηχανισµό ενεργοποιούµενο από τη θερµότητα και τον καπνό. Όπου υπάρχει
εγκατάσταση µηχανικού εξαερισµού η παραπάνω απαίτηση του φυσικού εξαερισµού θα πρέπει
να πραγµατοποιείται χωρίς τη λειτουργία των µηχανηµάτων.
5.1.3. Στο άνοιγµα κάθε σκηνής όπως αυτή περιγράφεται στην παρ. 5.1.1. µε επιφάνεια
δαπέδου πάνω από 100 τ.µ. πρέπει να προβλέπεται πυράντοχο παραπέτασµα. Το παραπέτασµα
κατασκευάζεται και εγκαθίσταται κατά τρόπο που όταν κλείσει να διακόπτει την διέλευση
θερµών αερίων, φλογών, και καπνού και να εµποδίζει την προσβολή του χώρου των θεατών επί
χρονικό διάστηµα πέντε λεπτών, από ακτινοβολία που προέρχεται από πυρκαγιά στη σκηνή.
Το παραπέτασµα πρέπει να κλείνει αυτόµατα.
5.1.4. Αντί των προβλεποµένων στην ανωτέρω παράγραφο επιτρέπεται να εφαρµοσθούν
συγχρόνως όλα τα παρακάτω:
α) Ένα παραπέτασµα από άκαυστο αδιαφώτιστο ύφασµα µε διατάραξη αυτόµατου κλεισίµατος.
β) Ένα αυτόµατο σύστηµα ψεκαστήρων νερού στις δύο πλευρές του παραπετάσµατος. Το
παραπέτασµα πρέπει να διατηρείται τελείως βρεγµένο σε όλη την επιφάνειά του επί 30 λεπτά.
Η παροχή νερού ελέγχεται από βαλβίδα κατάλληλου τύπου.
γ) Το παραπέτασµα, οι ψεκαστήρες του παραπετάσµατος, οι καταιονητήρες της σκηνής και τα
ανοίγµατα εξαερισµού πρέπει να µπαίνουν αυτόµατα σε λειτουργία σε περίπτωση πυρκαγιάς,
µε εντολή από θερµικούς θερµοδιαφορικούς πυρανιχνευτές. Οι πυρανιχνευτές τοποθετούνται σε
διάταξη µε µέγιστη απόσταση µεταξύ του 3 µέτρα και καλύπτουν πλήρως την περιοχή που
καλύπτεται µε καταιονητήρες.
δ) Τα συστήµατα προστασίας πρέπει να ενεργοποιούνται και χειροκίνητα µέσω χειριστηρίου
στον βαθµό ελέγχου πυρκαγιάς (παρ. 5.1.5.).
ε) Όταν ενεργοποιείται η βαλβίδα ελέγχου των καταιονητήρων ή ψεκαστήρων πρέπει να δίδεται
σήµα στο σταθµό ελέγχου πυρκαγιάς και να µπαίνει αυτόµατα σε λειτουργία το σύστηµα του
εξαερισµού και να κλείνει το παραπέτασµα.
5.1.5. Σε χώρο µέσα ή δίπλα από την σκηνή εγκαθίσταται ένας σταθµός ελέγχου πυρκαγιάς που
περιέχει:
α) Φώτα ένδειξης του φωτισµού ασφαλείας και των δικτύων παροχής ενέργειας.
β) Χειροκίνητους διακόπτες για τη λειτουργία των ψεκαστήρων του παραπετάσµατος και του
εξαερισµού.
γ) Τα όργανα ελέγχου του συστήµατος καταιονητήρων (παρ. 4.3.1.) του άρθρου 4 του
παρόντος).
δ) ∆ύο συστήµατα συναγερµού ένα για τους χώρους της σκηνής και ένα για το κοινό.
5.1.6. Ο χώρος χειρισµού και ελέγχου των ηλεκτροµηχανολογικών εγκαταστάσεων της σκηνής
πρέπει να αποτελεί πυροδιαµέρισµα µε δείκτη πυραντίστασης αντίστοιχο του απαιτούµενου για
τον όροφο του κτιρίου.
Απαγορεύεται εκεί να εγκαθίστανται οι πίνακες του κυρίως φωτισµού και του φωτισµού
ασφαλείας των υπολοίπων χώρων του θεάτρου.
5.1.7. Τα ανοίγµατα επικοινωνίας µε την σκηνή πρέπει να είναι πυράντοχα (30 λεπτών) και
αυτοκλειόµενα Εργαστήρια και χώροι αποθήκευσης ευφλέκτων υλικών δεν επιτρέπεται να
επικοινωνούν µε τη σκηνή.
5.1.8. Σε κάθε σκηνή πρέπει να υπάρχουν δύο πυροσβεστικές φωλιές εγκατεστηµένες µία σε
κάθε πλευρά, πρέπει επίσης να υπάρχουν φορητοί πυροσβεστήρες κατά προτίµηση βάρους 6
χιλιογρ. (µε αναλογία ένας για 60 τ.µ. δαπέδου).
5.1.9. Σε σκηνές µε επιφάνεια δαπέδου µικρότερη των 60 τ.µ. δεν είναι υποχρεωτικές οι
παραπάνω απαιτήσεις. Πρέπει µόνο να υπάρχουν τουλάχιστον δύο πυροσβεστήρες βάρους 6
χιλιογράµµων.
5.1.10. Στη σκηνή προβλέπονται δύο τουλάχιστον έξοδοι κινδύνου. Το ίδιο ισχύει και για τους
βοηθητικούς χώρους της σκηνής καθώς και το υποσκήνιο, του οποίου η µία έξοδος πρέπει να
είναι ανεξάρτητη από τη σκηνή. Η µέγιστη πραγµατική απόσταση αποστράτευσης όδευσης γι’
αυτούς τους χώρους είναι 22 µέτρα. Από κει και πέρα η όδευσης διαφυγής πρέπει να είναι
πυροπροστατευµένη.
5.2. Θάλαµοι προβολής ταινιών.
5.2.1. Για προβολές παλαιών ταινιών από νιτρική κυτταρίνη ισχύουν τα άρθρα 66 έως 81 και
88, 89, 91 του Β.∆. 15/17 Μαίου 1956 «Περί Κανονισµού θεάτρων, κινηµατογράφων κ.λ.π.».
5.2.2. Για σύγχρονες κινηµατογραφικές ταινίες ασφαλείας, οι συσκευές προβολής
τοποθετούνται σε ειδικούς θαλάµους προβολής, οι οποίοι στην είσοδο έχουν την επιγραφή
«ΘΑΛΑΜΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ». Οι θάλαµοι
αυτοί πρέπει να εκπληρούν τις παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Να αποτελούν αυτοτελές πυροδιαµέρισµα µε δείκτη πυραντίσταση, αντίστοιχο του ορόφου
του κτιρίου που βρίσκονται.
β) να διαθέτουν επαρκή εξαερισµό µε παροχή αέρα από δύο τουλάχιστον αγωγούς προσαγωγής
και ένα τουλάχιστον στόµιο απαγωγής. Το σύστηµα πρέπει να εξασφαλίζει ανανέωση του αέρα
µέσα στο θάλαµο ανά 3 λεπτά. Ο εκβαλλόµενος αέρας πρέπει να καταλήγει έξω από το κτίριο,
ώστε να µην µπορεί να ανακυκλοφορήσει µε το σύστηµα προσαγωγής.
γ) σε κάθε συσκευή προβολής πρέπει να προβλέπεται αγωγός απαγωγής αέρα από κάθε
λαµπτήρα, που θα εκβάλλεται έξω από το κτίριο. Η ικανότητα απαγωγής κυµαίνεται από 6 –
8,5 κ.µ. ανά λεπτό, ανάλογα µε το είδος της συσκευής προβολής, ώστε η θερµοκρασία του
περιβλήµατος του λαµπτήρα σε λειτουργία, να µην υπερβαίνει σε καµµία περίπτωση τους 55°C.
6. ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ (µη στεγασµένοι) ΧΩΡΟΙ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ ΚΟΙΝΟΥ.
6.1. Έκταση.
Οι παρακάτω διατάξεις συµπληρώνουν και τροποποιούν ορισµένες διατάξεις των παρ. 1 έως
και 5 του άρθρου αυτού και αφορούν κάθε µη στεγασµένο (υπαίθριο) χώρο συνάθροισης
κοινού του οποίου η όλη διαµόρφωση περιορίζει την ελεύθερη και άµεση διαφυγή του κοινού
προς τον έξω από αυτόν ασφαλή χώρο π.χ. υπαίθριος κινηµατογράφος και θέατρο, υπαίθριο
κέντρο διασκέδασης, υπαίθριος αθλητικός χώρος όπως στάδιο κ.λπ. και του οποίου
απαραιτήτως όλες οι οδεύσεις διαφυγής µέχρι τις τελικές εξόδους δεν διέρχονται µέσα από
κλειστούς χώρους.
6.2. Οδεύσεις διαφυγής.
6.2.1. Σχεδιασµός.
6.2.1.1. Ο υπολογισµός των αθλουµένων στους υπαίθριους αγωνιστικούς χώρους γηπέδων,
σταδίων κ.λ.π. γίνεται µε τη σχέση 1 ατ/5 τ.µ. επιφανείας αγωνιστικού χώρου.
6.2.1.2. Η παροχή τόσο των οριζοντίων όσο και των κατακορύφων οδεύσεων καθορίζεται σε
300 ατ./µονάδα πλάτους (0,60 µ.).
6.2.1.3. Από κάθε σηµείο υπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται η
διαφυγή προς δύο τουλάχιστον τελικές εξόδους. Στους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού
δεν ισχύουν τόσο η έννοια της πυροπροστατευµένης όδευσης διαφυγής όσο και η έννοια της
εξόδου κινδύνου, όλες δε οι έξοδοι προς τον ασφαλή χώρο θεωρούνται τελικές.
Το µήκος όδευσης διαφυγής µέχρι την τελική έξοδο είναι απεριόριστο.
Οι τελικές έξοδοι πρέπει κατά το δυνατόν να είναι αποµακρυσµένες µεταξύ τους και σε τέτοια
διάταξη ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως.
Ο αριθµός και τα ελάχιστα πλάτη των τελικών εξόδων δίνονται στον παρακάτω πίνακα: 

Για κάθε 900 άτοµα επιπλέον προστίθεται µία τουλάχιστον έξοδος µε ελάχιστο πλάτος 1,80 µ.
6.2.2. Απαιτήσεις για χώρους µε σταθερές θέσεις.
6.2.2.1. Σε υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις ισχύουν επί πλέον και τα εξής:
i. Σειρές καθισµάτων που περικλείονται από δύο διαµήκεις διαδρόµους δεν πρέπει να περιλαµβάνουν περισσότερα από 48 καθίσµατα. Όταν έχουν πρόσβαση µόνο προς ένα διαµήκη διάδροµο το όριο είναι 24 καθίσµατα εφόσον η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα είναι µεταξύ 0,30µ. (ελάχιστη επιτρεπτή) και 0,35 µ.
ii. Όταν η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων είναι από 0.35 µ. και άνω τότε επιτρέπονται µέχρι 36 και 72 καθίσµατα σε κάθε σειρά µε πρόσβαση προς ένα και δύο διαµήκεις διαδρόµους αντίστοιχα.
6.2.2.2. Ειδικά σε χώρους µε σταθερές θέσεις οι οποίες είναι διαµορφωµένες σε διαδοχικούς αναβαθµούς του δαπέδου µε ελάχιστη υψοµετρική διαφορά 0,35 µ. και χρησιµοποιούνται είτε απ’ ευθείας για καθίσµατα (κερκίδες αθλητικών χώρων, θεάτρων κ.λπ) είτε για την τοποθέτηση
άλλων καθισµάτων πάνω σ’ αυτούς ισχύουν τα εξής:
i. Το πλάτος του αναβαθµού πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,85 µ.
ii. Σε αναβαθµούς µε σταθερά καθίσµατα τοποθετηµένα επάνω τους η ελεύθερη απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα, πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,30 µ. Όταν το (Ι) είναι µεταξύ 0,30 µ. και 0,35 µ. τότε σε κάθε σειρά επιτρέπονται µέχρι 24 καθίσµατα από την κάθε πλευρά διαµήκους διαδρόµου. Όταν το (Ι) είναι από 0,35 µ. και άνω, επιτρέπονται µέχρι 36 καθίσµατα.
iii. Όταν χρησιµοποιούνται απ’ ευθείας οι αναβαθµοί χωρίς να στερεώνονται επάνω τους καθίσµατα τότε επιτρέπονται σε κάθε σειρά µέχρι 36 θέσεις από την κάθε πλευρά του διαδρόµου.
6.2.2.3. Γενικώς στους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις τα πλάτη των διαµήκων και εγκαρσίων διαδρόµων υπολογίζονται έτσι ώστε να εξυπηρετούν την παροχή του πληθυσµού κατά τη διαφυγή. Ως ελάχιστο πλάτος διαδρόµου ορίζεται 0,90 µ.
6.2.3. Πυροπροστασία.
Η παρ. 2.2. του παρόντος άρθρου καθώς και οι παρ. 1.2.3. και 3.2.5. του άρθρου 1 δεν ισχύουν για τους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού.
6.2.4. Φωτισµός.
Ισχύουν τα αναφερόµενα στις παρ. 2.6 και 2.7 του άρθρου 2 του παρόντος.
6.3. Ενεργητική πυροπροστασία.
i. Για τους υπαίθριους χώρους αθλητικών εκδηλώσεων συνιστάται να υπάρχει ικανός αριθµός υδροστοµίων περιµετρικά της εγκατάστασης.
ii. Για τους λοιπούς υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού δεν απαιτείται γενικά µόνιµο υδροδοτικό δίκτυο. Στην περίπτωση υπαίθριων χώρων συνάθροισης κοινού υψηλού βαθµού κινδύνου, όπως αυτοί χαρακτηρίζονται σύµφωνα µε την παρ. 1.2.3. του άρθρου 1 δεν ισχύουν οι απαιτήσεις ως προς την ενεργητική πυροπροστασία της παρούσας παραγράφου. Στους χώρους αυτούς π.χ. χώροι εµπορικών εκθέσεων όπου είναι αντικειµενικά δύσκολη η προσέγγιση µε εύκαµπτους πυροσβεστικούς σωλήνες απαιτείται η κατασκευή υδροδοτικού πυροσβεστικού δικτύου.
iii. Για τους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού εκτός των χώρων αθλητικών εκδηλώσεων ισχύει η παρ. 4.6. του άρθρου αυτού για τους φορητούς πυροσβεστήρες.
7. ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ ΚΟΙΝΟΥ
7.1. Οι ηµιϋπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού υπάγονται στις διατάξεις των κλειστών χώρων (παρ. 1 έως 5 του άρθρου αυτού), εκτός αν πληρούνται συγχρόνως οι παρακάτω προϋποθέσεις, οπότε εφαρµόζονται οι διατάξεις της παρ. 6 περί υπαίθριων χώρων συνάθροισης κοινού.
i. Ο χώρος πρέπει να είναι ισόγειος. ∆εν πρέπει να υπάρχουν άλλοι όροφοι πάνω απ’ αυτόν ούτε να γίνεται χρήση του δώµατός του. Επιτρέπεται η ύπαρξη υπογείου χώρου, ο οποίος όµως όταν δεν έχει λειτουργική σχέση µε την κυρία χρήση του ισογείου χώρου, πρέπει να αποτελεί πυροδιαµέρισµα.
ii. Η ενιαία επιφάνεια του υµιϋπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού δεν πρέπει να ξεπερνά τα 4.500 τ. µέτρα. Όταν η επιφάνεια υπερβαίνει τα 4.500 τ. µέτρα λαµβάνονται τα απαραίτητα µέτρα ανάλογα µε τον τρόπο κατασκευής της στέγασης ώστε να παρεµποδίζεται η εξάπλωση της φωτιάς.
iii. Να µην εµποδίζεται η κυκλοφορία και διαφυγή του κοινού από την συσσώρευση καπνού.
Για το λόγο αυτό πρέπει:
α) Κάθε δοµικό στοιχείο της στέγης να απέχει το λιγότερο 3 µ. από το δάπεδο.
β) Το συνολικό άνοιγµα της παράπλευρης επιφάνειας να είναι τουλάχιστον το 50% αυτής. Η διάταξη των ανοιγµάτων πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να διευκολύνει κατά το δυνατόν την απαγωγή του καπνού.
γ) Όπου απαιτείται πρέπει να προβλέπονται κατάλληλα ανοίγµατα στη στέγαση για την απαγωγή του καπνού.
7.2. Στις διατάξεις της παρ. 6 περί υπαιθρίων χώρων συνάθροισης κοινού του άρθρου αυτού υπάγονται επίσης και οι ηµιϋπαίθριες κερκίδες αρκεί να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις:
i. Η προϋπόθεση iii) της παρ. 7.1.
ii. Η όλη κατασκευή (κερκίδες, στέγαστρο, παράπλευρη επιφάνεια, κ.λπ.) να αποτελείται από άκαυστα υλικά.
iii. Όταν κάτω από τις κερκίδες υπάρχουν χώροι οι οποίοι δεν έχουν λειτουργική σχέση µε την κύρια χρήση της όλης κατασκευής τότε οι χώροι αυτοί πρέπει να αποτελούν πυροδιαµέρισµα. 

1.1. Στους χώρους συνάθροισης κοινού περιλαµβάνονται τα κτίρια ή τα τµήµατα κτιρίων στα οποία συγκεντρώνεται το κοινό για κοινωνικές, οικονοµικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, ψυχαγωγικές επιστηµονικές και αθλητικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες καθώς και για την αναµονή συγκοινωνιακών µέσων. Ταξινοµούνται για τις ανάγκες του κανονισµού αυτού στις ακόλουθες κατηγορίες ανάλογα µε τη χρήση:
Σ1: Θέατρα, κινηµατογράφοι, συνεδριακά κέντρα, αίθουσες διαλέξεων, συναυλιών, δικαστηρίων, αµφιθέατρα και µεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, ναοί, κ.λπ.
Σ2: Χώροι εκθέσεων, µουσεία, χώροι αναµονής συγκοινωνιακών µέσων, χώροι αναµονής θεαµάτων (φουαγιέ), κ.λπ.
Σ3: Εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, κέντρα διασκεδάσεων, λέσχες, BAR, κ.λπ.
Σ4: Χώροι αθλητικών εκδηλώσεων.
Οι διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν εφαρµογή µόνο σε χώρους συνάθροισης κοινού µε πληθυσµό άνω των 50 ατόµων.
1.2. Για τους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού εφαρµόζονται συµπληρωµατικές και τροποποιητικές διατάξεις που αναφέρονται στην παρ. 6 του άρθρου αυτού.

2.1. Σχεδιασµός.
2.1.1. Υπολογισµός του πληθυσµού.
2.1.1.1. Ο πληθυσµός του κάθε χώρου συνάθροισης κοινού υπολογίζεται ως εξής:
i. Χώροι µε σταθερές θέσεις
Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις µε:
α) ατοµικά καθίσµατα, είναι ίσος µε τον αριθµό καθισµάτων.
β) συνεχή καθίσµατα (πάγκους, κερκίδες, κ.λπ.) υπολογίζεται µε βάση την αναλογία 1 άτοµο/0,45µ. µήκους καθίσµατος.
ii. Χώροι χωρίς σταθερές θέσεις
Όπου δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις και έχουµε συνάθροιση κοινού όπως:
Κοινό σε αµφιθέατρο, σε χώρο συναυλιών – διαλέξεων – διδασκαλίας, συνεδρίασης δικαστηρίου, σε θέατρο, κινηµατογράφο, θεατές σε χώρους αθλητικών εκδηλώσεων κοινό σε ναούς, σε κέντρα διασκεδάσεων, BAR και σε συνεχείς µε τα προηγούµενα συναθροίσεις, υπολογίζεται 1 άτοµο/0,50 τ.µ. εµβαδού δαπέδου.
2.1.1.2. Κατά τον υπολογισµό του πληθυσµού ενός χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να λαµβάνονται υπόψη και τα παρακάτω:
α) Ένας χώρος συνάθροισης κοινού µπορεί να έχει µια αποκλειστική δραστηριότητα ή να προσφέρεται για πολλαπλές µη ταυτόχρονες δραστηριότητες π.χ. αγωνιστικός χώρος αθλητικής εγκατάστασης.
β) Ένας χώρος συνάθροισης κοινού µπορεί κατά τη λειτουργία του να έχει διαφορετικές πυκνότητες συγκέντρωση του κοινού κατά περιοχές του π.χ. περιοχή µε βάσεις σταθερές και περιοχή χωρίς σταθερές θέσεις.
γ) Ένας ενιαίος χώρος µπορεί να έχει περιοχές µε διαφορετικές δραστηριότητες συνάθροισης κοινού ταυτόχρονα π.χ. αίθουσα αεροδροµίου, αθλητική αίθουσα.
Για την περίπτωση α ως πληθυσµός του χώρου θεωρείται αυτός της δυσµενέστερης δραστηριότητας. Για τις περιπτώσεις β και γ πληθυσµός του χώρου θεωρείται το άθροισµα των επί µέρους συναθροίσεων.
2.1.1.3. Σε περιοχές χώρου συνάθροισης κοινού όπου δεν καθορίζεται από τη µελέτη ή χρήση τους, ο πληθυσµός θα υπολογίζεται µε την αναλογία 1 άτοµο/0,30 τ.µ. εµβαδού δαπέδου τους. Εξαιρούνται οι περιοχές όπου σαφώς οριοθετούνται για την κυκλοφορία του κοινού µε σταθερά στοιχεία.
2.1.1.4. Στις περιπτώσεις που από άλλες διατάξεις προκύπτει σ’ ένα χώρο συνάθροισης µεγαλύτερος αριθµός ατόµων από τον αριθµό που προκύπτει από τις προηγούµενες παραγράφους, ο µεγαλύτερος αυτός αριθµός ατόµων ισχύει ως πληθυσµός.
2.1.1.5. Σε θέατρα, κινηµατογράφους, κέντρα διασκέδασης και συναφείς χώρους συνάθροισης κοινού όπου εισέρχονται άτοµα στο κτίριο σε χρόνο που δεν υπάρχουν διαθέσιµες θέσεις, γι’ αυτά αλλά τους επιτρέπεται να περιµένουν σε προθαλάµους ή άλλους χώρους αναµονής µέχρι να υπάρξουν θέσεις πρέπει να τηρούνται τα ακόλουθα:
α) Ο πληθυσµός του χώρου αναµονής υπολογίζεται 1 άτοµο/0,30 τ.µ. εµβαδού δαπέδου (χρήση αναµονή ορθίων ατόµων).
β) Ο πληθυσµός αυτός του χώρου αναµονής αθροίζεται στον πληθυσµό της αίθουσας συνάθροισης ώστε να προκύψει ο συνολικός πληθυσµός του συγκροτήµατος.
γ) θα υπάρχει πρόνοια για τις οδεύσεις διαφυγής και τις εξόδους όπως αναφέρεται σε επόµενες παραγράφους.
2.1.2. Παροχή οδεύσεων.
Η παροχή όδευσης διαφυγής ανά µονάδα πλάτους (0,60 µ). καθορίζεται σε:
α) 100 άτοµα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδροµο, πόρτες).
β) 60 άτοµα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες, ράµπες).
2.1.3. Αριθµός και πλάτη εξόδων.
Από κάθε σηµείο χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται διαφυγή προς δύο τουλάχιστον εξόδους µε διαφορετική όδευση προς κάθε µία. Οι οδεύσεις αυτές επιτρέπεται να έχουν τα πρώτα 30 µέτρα µήκους κοινά.
Όταν ο χώρος διαιρείται σε δύο µέρη ή κατανέµεται σε δύο επίπεδα µε διαφορά στάθµης τουλάχιστον 1,0 µ. θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον µία ξεχωριστή έξοδο για κάθε τµήµα. Οι έξοδοι πρέπει να είναι αποµακρυσµένες µεταξύ τους και σε τέτοια διάταξη ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως οι οδεύσεις προς περισσότερες από µία εξόδους σε περίπτωση µιας εστίας πυρκαγιάς.
Σχετικά µε τους χώρους αναµονής της παρ. 2.1.1.5 του παρόντος άρθρου πρέπει να λαµβάνεται µέριµνα ώστε η αναµονή του κοινού να περιορίζεται σε περιοχές τέτοιες που δεν θα παρενοχλούν ή εµποδίζουν τις οδεύσεις και εξόδους και δεν θα καταλαµβάνουν το απαιτούµενο πλάτος τους.
Ο αριθµός και τα ελάχιστα πλάτη εξόδων κινδύνου δίνονται στον παρακάτω πίνακα ΣΤ1. 

Για κάθε 300 άτοµα επιπλέον προστίθεται µία τουλάχιστον έξοδος µε ελάχιστο πλάτος 1,80 µ.
Το απαιτούµενο πλάτος κάθε εξόδου κινδύνου υπολογίζεται µε βάση τον αριθµό των ατόµων που διέρχονται από αυτήν και δεν είναι µικρότερο από το ελάχιστο πλάτος που αναφέρεται στον πίνακα ΣΤ1.
2.1.4. Μήκος οδεύσεων.
Το µέγιστο µήκος πραγµατικής απροστάτευσης όδευσης διαφυγής δεν πρέπει να ξεπερνά τα 45µ. Επιτρέπεται αύξηση µέχρι το 60 µ. Εφόσον οι χώροι από τους οποίους διέρχεται προστατεύονται από αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης.
Σύµφωνα µε τις γενικές διατάξεις αρκεί µόνο η µία από τις οδεύσεις να πληρεί το µέγιστο όριο µήκους της πραγµατικής απόστασης.
2.1.5. Απαιτήσεις για χώρους µε σταθερές θέσεις.
2.1.5.1. Σε χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις ισχύουν επιπλέον τα εξής:
i. Σειρές καθισµάτων που περικλείονται από δύο διαµήκεις διαδρόµους δεν πρέπει να περιλαµβάνουν περισσότερα από 16 καθίσµατα. Όταν έχουν πρόσβαση µόνο προς έναν διαµήκη διάδροµο το όριο είναι 8 καθίσµατα εφόσον η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλώµενα καθίσµατα είναι µεταξύ 0,30 µ. (ελάχιστη επιτρεπτή και 0,35 µ. (βλπ. σχ. ΣΤ 1).
ii. Όταν η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων είναι από 0,35 µ. και άνω, τότε επιτρέπονται µέχρι 12 και 24 καθίσµατα σε κάθε σειρά µε πρόσβαση προς ένα δύο διαµήκεις διαδρόµους αντίστοιχα. 

iii. Κατ’ εξαίρεση δεν υπάρχει περιορισµός στον αριθµό καθισµάτων κάθε σειράς αν ισχύουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Το µήκος όδευσης διαφυγής από κάθε κάθισµα µέχρι µία τουλάχιστον έξοδο κινδύνου δεν υπερβαίνει τα 15 µ.
β) Στο τέλος κάθε σειράς καθισµάτων υπάρχουν διαµήκεις διάδροµοι ή έξοδοι κινδύνου. Οι διαµήκεις αυτοί διάδροµοι πρέπει να οδηγούν σε κατεύθυνση αντίθετη από τον χώρο που βρίσκεται η σκηνή ή τµήµα του χώρου στο οποίο επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των θεατών.
γ) Η ελεύθερη οριζόντια απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων είναι υποχρεωτικά 0,40 µ. έως 0,50 µ.
2.1.5.2. Ειδικά σε χώρους µε σταθερές θέσεις οι οποίες είναι διαµορφωµένες σε διαδοχικούς αναβαθµούς του δαπέδου µε ελάχιστη υψοµετρική διαφορά 0,35 µ και χρησιµοποιούνται είτε απ’ ευθείας για καθίσµατα (κερκίδες αθλητικών χώρων, θεάτρων κ.λπ.) είτε για την τοποθέτηση άλλων καθισµάτων πάνω σ’ αυτούς ισχύουν τα εξής:
i. Το πλάτος του αναβαθµού πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,85 µ.
ii. Σε αναβαθµούς µε σταθερά καθίσµατα τοποθετηµένα επάνω τους η ελεύθερη απόσταση (Ι) µεταξύ των καθισµάτων διαδοχικών σειρών µετρούµενη σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα, πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,30 µ. Όταν το (Ι) είναι µεταξύ 0,30 και 0,35 µ. τότε σε κάθε σειρά επιτρέπονται µέχρι 8 καθίσµατα από την κάθε πλευρά διαµήκους διαδρόµου.
Όταν το (Ι) είναι από 0,35 µ. και άνω επιτρέπονται µέχρι 12 καθίσµατα. Το (Ι) µετράται σε µη αναδιπλωµένα καθίσµατα βλπ. σχ. ΣΤ1).
iii. Όταν χρησιµοποιούνται απ’ ευθείας οι αναβαθµοί χωρίς να στερεώνονται επάνω τους καθίσµατα, τότε επιτρέπονται σε κάθε σειρά µέχρι 12 θέσεις από την κάθε πλευρά διαµήκους διαδρόµου.
2.1.5.3. Γενικώς στους χώρους συνάθροισης κοινού µε σταθερές θέσεις τα πλάτη των διαµήκων και εγκαρσίων διαδρόµων υπολογίζονται έτσι ώστε να εξυπηρετούν την παροχή του πληθυσµού κατά την διαφυγή. Το ελάχιστο πλάτος του διαδρόµου που εξυπηρετεί λιγότερες από 60 θέσεις ορίζεται σε 0,90 µ. Για περισσότερες από 60 θέσεις το ελάχιστο πλάτος καθορίζεται σε 1,00 µ. όταν οι θέσεις βρίσκονται στη µία πλευρά του διαδρόµου και σε 1,10 µ. όταν οι θέσεις βρίσκονται και από τις δύο πλευρές του διαδρόµου.
Σε χώρους µε διαδοχικούς αναβαθµούς το ελάχιστο πλάτος του διαδρόµου ορίζεται σε 1.10 µ.
∆ιάδροµοι µε κλίση µικρότερη του 1:8 διαµορφώνονται σε ράµπες ενώ µε µεγαλύτερη κλίση διαµορφώνονται σε σκάλες.
Σε διαµήκεις ή εγκάρσιους διαδρόµους απαγορεύεται το µήκος των αδιεξόδων να είναι µεγαλύτερο από 12 µ.
2.1.6. Πλάτος τελικών εξόδων.
Το πλάτος των τελικών εξόδων καθορίζεται σύµφωνα µε τις διατάξεις του τελευταίου εδαφίου της παρ. 2.1.1. του άρθρου 2 όπως αντικαταστάθηκε µε την παρ. Β της παρούσας απόφασης. Ο αριθµός των απαιτουµένων πυροπροστατευµένων οδεύσεων διαφυγής δεν πρέπει να
µειώνεται µέχρι τις τελικές εξόδους.
2.2. Πυροπροστασία.
Τα δοµικά στοιχεία του περιβλήµατος της πυροπροστατευµένης όδευσης διαφυγής – πυροπροστατευµένο προθάλαµοι κλιµακοστάσια και διάδροµοι που αρχίζουν όταν εξαντλείται το όριο της απόστασης για το απροστάτευτο τµήµα – πρέπει να έχουν δείκτη πυραντίστασης σύµφωνα µε τις απαιτήσεις του πίνακα ΣΤ2 (παρ. 3.1.). Σε κτίρια που περιλαµβάνουν χώρους συνάθροισης κοινού το δάπεδο των οποίων βρίσκεται σε στάθµη υψηλότερη των 15 µέτρων πρέπει να προβλέπεται ή κλιµακοστάσιο (παρ. 2.3.4. του άρθρου 2) ή ανελκυστήρας (παρ. 3.2.18 του άρθρου 3) για την πρόσβαση των πυροσβεστών.
2.3. Φωτισµός – σήµανση
Όλοι οι χώροι συνάθροισης κοινού και οι οδεύσεις διαφυγής πρέπει να είναι εφοδιασµένοι µε σύστηµα φωτισµού ασφαλείας, σύµφωνα µε την παρ. 2.6 του άρθρου 2 του παρόντος. Σε αίθουσες όπου γίνονται παραστάσεις ή προβολές ο φωτισµός των δαπέδων των οδεύσεων διαφυγής επιτρέπεται να ελαττώνεται µέχρι την τιµή των 2 lux κατά τη διάρκεια των παραστάσεων.
Πρέπει να γίνεται σήµανση των οδεύσεων διαφυγής σύµφωνα µε την παρ. 2.7 του άρθρου 2 του παρόντος. 

3.1. Τα φέροντα δοµικά στοιχεία καθώς και τα δοµικά στοιχεία που διαχωρίζουν τα πυροδιαµερίσµατα, δεν επιτρέπεται να έχουν δείκτη πυραντίστασης µικρότερο από τον αναφερόµενο στον πίνακα ΣΤ2.
∆εν υπάρχει απαίτηση δείκτη πυραντίστασης για τις µη βατές οροφές (όπου είναι δυνατή η ανάβαση µόνο για επισκευή ή συντήρηση) αρκεί τα υλικά που συνθέτουν το φέροντα οργανισµό τους να είναι περιορισµένης καυστότητας. 

(1) Μειώνεται σε 60 λεπτά για υπόγεια µε εµβαδόν µικρότερο από 150 τ. µέτρα.
(2) Οι εξώστες των αιθουσών υπολογίζονται ως όροφοι.
(3) Συντελεστής µείωσης του δείκτη για κάθε περίπτωση.
3.2. Χώρος συνάθροισης κοινού ο οποίος βρίσκεται σε ισόγειο µονόροφο κτίριο ή σε ισόγειο µονόροφο τµήµα κτιρίου δεν απαιτείται να υποδιαιρείται σε επί µέρους πυροδιαµερίσµατα. Το ίδιο ισχύει και αν ακόµα υπάρχουν πολλές επάλληλες κερκίδες ή εξώστες ανοικτοί στο χώρο αυτό. Επίσης το ίδιο ισχύει και αν ακόµα υπάρχει ένας υπόγειος όροφος εφόσον όµως αυτός απαιτείται για τη λειτουργία του χώρου συνάθροισης κοινού και δεν είναι υψηλού βαθµού κινδύνου από τη φύση των περιεχοµένων του κατά την έννοια της παρ. 1.2.3. του άρθρου 1 του παρόντος και διαχωρίζεται από το ισόγειο µε κατασκευή που έχει δείκτη πυραντίστασης τουλάχιστον 90 λεπτών.
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ορίζεται µέγιστος επιτρεπόµενος όγκος πυροδιαµερίσµατος 7.000 κυβικά µέτρα.
Η εγκατάσταση καταιονητήρων συνεπάγεται την αύξηση του µεγίστου επιτρεποµένου όγκου πυροδιαµερίσµατος από 7.000 σε 10.500 κυβικά µέτρα εκτός των περιπτώσεων γ και δ της παρ.4.3. του παρόντος άρθρου.
3.3. Για δευτερεύοντες ή βοηθητικούς χώρους που εξυπηρετούν τους χώρους συνάθροισης κοινού π.χ. µηχανοστάσια, λεβητοστάσια, υποσταθµούς, ξυλουργεία, εργαστήρια χρωµάτων, πλυντήρια, µαγειρεία, θαλάµους µεγάλων µετασχηµατιστών, πινάκων φωτισµού κ.λπ. εφόσον εµπίπτουν στην κατηγορία των επικίνδυνων χώρων σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ. 1.2.3. του άρθρου 1 καθώς και της παρ. 3.2.5. του άρθρου 3 του παρόντος.
Όλοι οι επικίνδυνοι χώροι πρέπει να διαθέτουν κατάλληλα ανοίγµατα εξαερισµού και να µη τοποθετούνται από κάτω ή σε άµεση γειτονία µε τις τελικές εξόδους.
3.4. Για τα εσωτερικά τελειώµατα ισχύει η παρ. 3.2.16 του άρθρου 3 του παρόντος µε την παρακάτω διαφοροποίηση:
Αίθουσες µικρότερες των 30 τ.µ. µπορεί να έχουν εσωτερικά τελειώµατα στους τοίχους και τις οροφές µέχρι και κατηγορίας 3.
3.5. Σε περίπτωση χώρων συνάθροισης κοινού πολλαπλών χρήσεων λαµβάνονται οι δείκτες και τα µεγέθη των παρ. 3.1., 3.2. και 3.4. που αντιστοιχούν στη δυσµενέστερη χρήση. 

4.1. Σε όλους τους χώρους συνάθροισης κοινού που ανήκουν στις κατηγορίες Σ1, Σ2, Σ4 και έχουν πληθυσµό πάνω από 300 άτοµα πρέπει να εγκαθίσταται χειροκίνητο ηλεκτρικό σύστηµα συναγερµού σύµφωνα µε την παρ. 4.2.1. του άρθρου 4 του παρόντος.
Η ίδια απαίτηση ισχύει και για τους χώρους συνάθροισης κοινού της κατηγορίας Σ3 µε πληθυσµό πάνω από 200 άτοµα. Το σύστηµα συναγερµού έχει ως σκοπό την έγκαιρη προειδοποίηση των εργαζοµένων στο χώρο και των ατόµων που συµπράττουν στην εκδήλωση.
Το κοινό ειδοποιείται µετά την επιβεβαίωση του συµβάντος. Όπου απαιτείται για την καλύτερη προστασία του κοινού και πάντως σε αίθουσες κινηµατοθεάτρων και αίθουσες µε πληθυσµό πάνω από 1.500 άτοµα πρέπει να εγκαθίσταται µεγαφωνικό σύστηµα και να προβλέπεται η δυνατότητα ειδοποίησης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από ένα ορισµένο σηµείο, οποιαδήποτε στιγµή και µε άµεσο τρόπο.
4.2. Στους επικίνδυνους χώρους καθώς και σε κτίρια ή τµήµατα κτιρίων υψηλού βαθµού κινδύνου τοποθετείται αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης σύµφωνα µε την παρ. 4.1. του άρθρου 4 του παρόντος.
4.3. Αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης πρέπει να εγκαθίσταται:
α) Στους χώρους της παρ. 4.2. σε συνδυασµό µε το σύστηµα πυρανίχνευσης όπου απαιτείται.
β) Στη σκηνή και τους βοηθητικούς χώρους των θεάτρων όπως προβλέπεται στην παρ. 5.1.
γ) Στους χώρους συνάθροισης κοινού που βρίσκονται κάτω από τον κατώτερο όροφο εκκένωσης.
δ) Στους χώρους συνάθροισης κοινού των οποίων το δάπεδο βρίσκεται σε ύψος µεγαλύτερο των 23 µέτρων από τη στάθµη πρόσβασης πυροσβεστικού οχήµατος.
Όπου εγκαθίσταται αυτόµατο σύστηµα καταπόνησης µε νερό το ειδικό υδραυλικό δίκτυο των καταιονητήρων εφόσον εξυπηρετεί µέχρι έξι κεφαλές καταιονητήρων για κάποιο αποµονωµένο χώρο, επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση των απαιτήσεων της παρ. 4.3.1. του άρθρου 4 του παρόντος να συνδεθεί απευθείας µε το εσωτερικό υδραυλικό δίκτυο νερού του κτιρίου, εφόσον αυτό έχει τη δυνατότητα να παρέχει έξι λίτρα νερού ανά πρώτο λεπτό και ανά τετραγωνικό µέτρο σε ολόκληρη την επιφάνεια του προστατευόµενου χώρου και την απαιτούµενη πίεση για τη σωστή λειτουργία των καταιονητήρων.
Μεταξύ του ειδικού υδραυλικού δικτύου αυτών των καταιονητήρων και του εσωτερικού υδραυλικού δικτύου νερού του κτιρίου πρέπει να παρεµβάλλεται βάννα µε ασφαλιστικό µηχανισµό που την κλειδώνει στην ανοικτή θέση.
4.4. Αυτόµατο σύστηµα κατάσβεσης τοπικής εφαρµογής διοξειδίου του άνθρακα, ξηρής σκόνης ή άλλου κατάλληλου εγκεκριµένου κατασβεστικού υλικού πρέπει να τοποθετείται σε κάθε είδους µαγειρεία. Το σύστηµα πρέπει να προστατεύει το χώρο πάνω από τις εστίες και µέσα στον καπναγωγό µετά από τα φίλτρα.
4.5. Μόνιµο υδροδοτικό πυροσβεστικό δίκτυο σύµφωνα µε την παρ. 4.3.2. του άρθρου 4 του παρόντος πρέπει να εγκαθίσταται:
α) Σε χώρους συνάθροισης κοινού µε πληθυσµό περισσότερο από 2.500 άτοµα.
β) Σε χώρους όπου η στάθµη δαπέδου βρίσκεται ψηλότερα από 20 µέτρα.
γ) Σε χώρους όπου είναι αντικειµενικά δύσκολη η προσέγγιση από το εξωτερικό του κτιρίου µε εύκαµπτους σωλήνες.
δ) Στη σκηνή των θεάτρων όπως προβλέπεται στην παρ. 5.1.
Σε χώρους µε πληθυσµό λιγότερο από 250 άτοµα πρέπει να τοποθετείται κρουνός µε εύκαµπτο σωλήνα διαµέτρου 19 χιλ. µε κατάλληλο ακροφύσιο, συνδεδεµένος µε το δίκτυο ύδρευσης.
4.6. Σε όλους τους χώρους συνάθροισης κοινού πρέπει να τοποθετούνται δύο τουλάχιστον φορητοί πυροσβεστήρες κοντά στις σκάλες και τις εξόδους κινδύνου, σε θέσεις όπου κανένα σηµείο της κάτοψης να µην απέχει περισσότερο από 15 µέτρα από τον πλησιέστερο πυροσβεστήρα.

5.1. Σκηνή θεάτρου.
5.1.1. Κάθε θεατρική σκηνή εφοδιασµένη µε αναρτηµένο εξώστη ή διάδροµο εσχάρα ανάρτησης ή ικριώµατα για κινητές σκηνογραφίες και κάθε σκηνή κλειστού τύπου µε επιφάνεια δαπέδου πάνω από 60 τ.µ. πρέπει να διαθέτει αυτόµατο σύστηµα καταιόνησης µε νερό σύµφωνα µε την παρ. 4.3. του άρθρου 4 του παρόντος. Οι καταιονητήρες τοποθετούνται κάτω από την οροφή, κάτω από την εσχάρα ανάρτησης στο υποσκήνιο τους βοηθητικούς χώρους, τα καµαρίνια, τις αποθήκες και τα εργαστήρια που η χρήση τους είναι συνυφασµένη µε τη λειτουργία της σκηνής. Καταιονητήρες πρέπει να τοποθετούνται κατά την περίµετρο όλων των ανοιγµάτων που αφήνονται στο πάτωµα της σκηνής.
5.1.2. Σε σκηνές µε επιφάνεια δαπέδου µεγαλύτερη των 60 τ.µ. πρέπει να προβλέπονται ανοίγµατα εξαερισµού µε επιφάνεια τουλάχιστον 5% αυτής του δαπέδου της σκηνής. Το σύστηµα αυτό του εξαερισµού πρέπει να λειτουργεί µε χειροκίνητα µέσα αλλά συγχρόνως και µε αυτόµατο µηχανισµό ενεργοποιούµενο από τη θερµότητα και τον καπνό. Όπου υπάρχει εγκατάσταση µηχανικού εξαερισµού η παραπάνω απαίτηση του φυσικού εξαερισµού θα πρέπει να πραγµατοποιείται χωρίς τη λειτουργία των µηχανηµάτων.
5.1.3. Στο άνοιγµα κάθε σκηνής όπως αυτή περιγράφεται στην παρ. 5.1.1. µε επιφάνεια δαπέδου πάνω από 100 τ.µ. πρέπει να προβλέπεται πυράντοχο παραπέτασµα. Το παραπέτασµα κατασκευάζεται και εγκαθίσταται κατά τρόπο που όταν κλείσει να διακόπτει την διέλευση θερµών αερίων, φλογών, και καπνού και να εµποδίζει την προσβολή του χώρου των θεατών επί χρονικό διάστηµα πέντε λεπτών, από ακτινοβολία που προέρχεται από πυρκαγιά στη σκηνή.
Το παραπέτασµα πρέπει να κλείνει αυτόµατα.
5.1.4. Αντί των προβλεποµένων στην ανωτέρω παράγραφο επιτρέπεται να εφαρµοσθούν συγχρόνως όλα τα παρακάτω:
α) Ένα παραπέτασµα από άκαυστο αδιαφώτιστο ύφασµα µε διατάραξη αυτόµατου κλεισίµατος.
β) Ένα αυτόµατο σύστηµα ψεκαστήρων νερού στις δύο πλευρές του παραπετάσµατος. Το παραπέτασµα πρέπει να διατηρείται τελείως βρεγµένο σε όλη την επιφάνειά του επί 30 λεπτά. Η παροχή νερού ελέγχεται από βαλβίδα κατάλληλου τύπου.
γ) Το παραπέτασµα, οι ψεκαστήρες του παραπετάσµατος, οι καταιονητήρες της σκηνής και τα ανοίγµατα εξαερισµού πρέπει να µπαίνουν αυτόµατα σε λειτουργία σε περίπτωση πυρκαγιάς, µε εντολή από θερµικούς θερµοδιαφορικούς πυρανιχνευτές. Οι πυρανιχνευτές τοποθετούνται σε διάταξη µε µέγιστη απόσταση µεταξύ του 3 µέτρα και καλύπτουν πλήρως την περιοχή που καλύπτεται µε καταιονητήρες.
δ) Τα συστήµατα προστασίας πρέπει να ενεργοποιούνται και χειροκίνητα µέσω χειριστηρίου στον βαθµό ελέγχου πυρκαγιάς (παρ. 5.1.5.).
ε) Όταν ενεργοποιείται η βαλβίδα ελέγχου των καταιονητήρων ή ψεκαστήρων πρέπει να δίδεται σήµα στο σταθµό ελέγχου πυρκαγιάς και να µπαίνει αυτόµατα σε λειτουργία το σύστηµα του εξαερισµού και να κλείνει το παραπέτασµα.
5.1.5. Σε χώρο µέσα ή δίπλα από την σκηνή εγκαθίσταται ένας σταθµός ελέγχου πυρκαγιάς που περιέχει:
α) Φώτα ένδειξης του φωτισµού ασφαλείας και των δικτύων παροχής ενέργειας.
β) Χειροκίνητους διακόπτες για τη λειτουργία των ψεκαστήρων του παραπετάσµατος και του εξαερισµού.
γ) Τα όργανα ελέγχου του συστήµατος καταιονητήρων (παρ. 4.3.1.) του άρθρου 4 του παρόντος).
δ) ∆ύο συστήµατα συναγερµού ένα για τους χώρους της σκηνής και ένα για το κοινό.
5.1.6. Ο χώρος χειρισµού και ελέγχου των ηλεκτροµηχανολογικών εγκαταστάσεων της σκηνής πρέπει να αποτελεί πυροδιαµέρισµα µε δείκτη πυραντίστασης αντίστοιχο του απαιτούµενου για τον όροφο του κτιρίου.
Απαγορεύεται εκεί να εγκαθίστανται οι πίνακες του κυρίως φωτισµού και του φωτισµού ασφαλείας των υπολοίπων χώρων του θεάτρου.
5.1.7. Τα ανοίγµατα επικοινωνίας µε την σκηνή πρέπει να είναι πυράντοχα (30 λεπτών) και αυτοκλειόµενα Εργαστήρια και χώροι αποθήκευσης ευφλέκτων υλικών δεν επιτρέπεται να επικοινωνούν µε τη σκηνή.
5.1.8. Σε κάθε σκηνή πρέπει να υπάρχουν δύο πυροσβεστικές φωλιές εγκατεστηµένες µία σε κάθε πλευρά, πρέπει επίσης να υπάρχουν φορητοί πυροσβεστήρες κατά προτίµηση βάρους 6 χιλιογρ. (µε αναλογία ένας για 60 τ.µ. δαπέδου).
5.1.9. Σε σκηνές µε επιφάνεια δαπέδου µικρότερη των 60 τ.µ. δεν είναι υποχρεωτικές οι παραπάνω απαιτήσεις. Πρέπει µόνο να υπάρχουν τουλάχιστον δύο πυροσβεστήρες βάρους 6 χιλιογράµµων.
5.1.10. Στη σκηνή προβλέπονται δύο τουλάχιστον έξοδοι κινδύνου. Το ίδιο ισχύει και για τους βοηθητικούς χώρους της σκηνής καθώς και το υποσκήνιο, του οποίου η µία έξοδος πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τη σκηνή. Η µέγιστη πραγµατική απόσταση αποστράτευσης όδευσης γι’ αυτούς τους χώρους είναι 22 µέτρα. Από κει και πέρα η όδευσης διαφυγής πρέπει να είναι πυροπροστατευµένη.
5.2. Θάλαµοι προβολής ταινιών.
5.2.1. Για προβολές παλαιών ταινιών από νιτρική κυτταρίνη ισχύουν τα άρθρα 66 έως 81 και 88, 89, 91 του Β.∆. 15/17 Μαίου 1956 «Περί Κανονισµού θεάτρων, κινηµατογράφων κ.λ.π.». 
5.2.2. Για σύγχρονες κινηµατογραφικές ταινίες ασφαλείας, οι συσκευές προβολής τοποθετούνται σε ειδικούς θαλάµους προβολής, οι οποίοι στην είσοδο έχουν την επιγραφή «ΘΑΛΑΜΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ». Οι θάλαµοι αυτοί πρέπει να εκπληρούν τις παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Να αποτελούν αυτοτελές πυροδιαµέρισµα µε δείκτη πυραντίσταση, αντίστοιχο του ορόφου του κτιρίου που βρίσκονται.
β) να διαθέτουν επαρκή εξαερισµό µε παροχή αέρα από δύο τουλάχιστον αγωγούς προσαγωγής και ένα τουλάχιστον στόµιο απαγωγής. Το σύστηµα πρέπει να εξασφαλίζει ανανέωση του αέρα µέσα στο θάλαµο ανά 3 λεπτά. Ο εκβαλλόµενος αέρας πρέπει να καταλήγει έξω από το κτίριο, ώστε να µην µπορεί να ανακυκλοφορήσει µε το σύστηµα προσαγωγής.
γ) σε κάθε συσκευή προβολής πρέπει να προβλέπεται αγωγός απαγωγής αέρα από κάθε λαµπτήρα, που θα εκβάλλεται έξω από το κτίριο. Η ικανότητα απαγωγής κυµαίνεται από 6 – 8,5 κ.µ. ανά λεπτό, ανάλογα µε το είδος της συσκευής προβολής, ώστε η θερµοκρασία του περιβλήµατος του λαµπτήρα σε λειτουργία, να µην υπερβαίνει σε καµµία περίπτωση τους 55°C.

6.1. Έκταση.
Οι παρακάτω διατάξεις συµπληρώνουν και τροποποιούν ορισµένες διατάξεις των παρ. 1 έως και 5 του άρθρου αυτού και αφορούν κάθε µη στεγασµένο (υπαίθριο) χώρο συνάθροισης κοινού του οποίου η όλη διαµόρφωση περιορίζει την ελεύθερη και άµεση διαφυγή του κοινού προς τον έξω από αυτόν ασφαλή χώρο π.χ. υπαίθριος κινηµατογράφος και θέατρο, υπαίθριο κέντρο διασκέδασης, υπαίθριος αθλητικός χώρος όπως στάδιο κ.λπ. και του οποίου απαραιτήτως όλες οι οδεύσεις διαφυγής µέχρι τις τελικές εξόδους δεν διέρχονται µέσα από κλειστούς χώρους.
6.2. Οδεύσεις διαφυγής.
6.2.1. Σχεδιασµός.
6.2.1.1. Ο υπολογισµός των αθλουµένων στους υπαίθριους αγωνιστικούς χώρους γηπέδων, σταδίων κ.λ.π. γίνεται µε τη σχέση 1 ατ/5 τ.µ. επιφανείας αγωνιστικού χώρου.
6.2.1.2. Η παροχή τόσο των οριζοντίων όσο και των κατακορύφων οδεύσεων καθορίζεται σε 300 ατ./µονάδα πλάτους (0,60 µ.).
6.2.1.3. Από κάθε σηµείο υπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται η διαφυγή προς δύο τουλάχιστον τελικές εξόδους. Στους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού δεν ισχύουν τόσο η έννοια της πυροπροστατευµένης όδευσης διαφυγής όσο και η έννοια της εξόδου κινδύνου, όλες δε οι έξοδοι προς τον ασφαλή χώρο θεωρούνται τελικές.
Το µήκος όδευσης διαφυγής µέχρι την τελική έξοδο είναι απεριόριστο.
Οι τελικές έξοδοι πρέπει κατά το δυνατόν να είναι αποµακρυσµένες µεταξύ τους και σε τέτοια διάταξη ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως.
Ο αριθµός και τα ελάχιστα πλάτη των τελικών εξόδων δίνονται στον παρακάτω πίνακα: 

7.1. Οι ηµιϋπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού υπάγονται στις διατάξεις των κλειστών χώρων (παρ. 1 έως 5 του άρθρου αυτού), εκτός αν πληρούνται συγχρόνως οι παρακάτω προϋποθέσεις, οπότε εφαρµόζονται οι διατάξεις της παρ. 6 περί υπαίθριων χώρων συνάθροισης κοινού.
i. Ο χώρος πρέπει να είναι ισόγειος. ∆εν πρέπει να υπάρχουν άλλοι όροφοι πάνω απ’ αυτόν ούτε να γίνεται χρήση του δώµατός του. Επιτρέπεται η ύπαρξη υπογείου χώρου, ο οποίος όµως όταν δεν έχει λειτουργική σχέση µε την κυρία χρήση του ισογείου χώρου, πρέπει να αποτελεί πυροδιαµέρισµα.
ii. Η ενιαία επιφάνεια του υµιϋπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού δεν πρέπει να ξεπερνά τα 4.500 τ. µέτρα. Όταν η επιφάνεια υπερβαίνει τα 4.500 τ. µέτρα λαµβάνονται τα απαραίτητα µέτρα ανάλογα µε τον τρόπο κατασκευής της στέγασης ώστε να παρεµποδίζεται η εξάπλωση της φωτιάς.
iii. Να µην εµποδίζεται η κυκλοφορία και διαφυγή του κοινού από την συσσώρευση καπνού.
Για το λόγο αυτό πρέπει:
α) Κάθε δοµικό στοιχείο της στέγης να απέχει το λιγότερο 3 µ. από το δάπεδο.
β) Το συνολικό άνοιγµα της παράπλευρης επιφάνειας να είναι τουλάχιστον το 50% αυτής. Η διάταξη των ανοιγµάτων πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να διευκολύνει κατά το δυνατόν την απαγωγή του καπνού.
γ) Όπου απαιτείται πρέπει να προβλέπονται κατάλληλα ανοίγµατα στη στέγαση για την απαγωγή του καπνού.
7.2. Στις διατάξεις της παρ. 6 περί υπαιθρίων χώρων συνάθροισης κοινού του άρθρου αυτού υπάγονται επίσης και οι ηµιϋπαίθριες κερκίδες αρκεί να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις:
i. Η προϋπόθεση iii) της παρ. 7.1.
ii. Η όλη κατασκευή (κερκίδες, στέγαστρο, παράπλευρη επιφάνεια, κ.λπ.) να αποτελείται από άκαυστα υλικά.
iii. Όταν κάτω από τις κερκίδες υπάρχουν χώροι οι οποίοι δεν έχουν λειτουργική σχέση µε την κύρια χρήση της όλης κατασκευής τότε οι χώροι αυτοί πρέπει να αποτελούν πυροδιαµέρισµα. 

ΣΤ. Το άρθρο 12 αντικαθίσταται ως εξής:
Άρθρο 12Α
Κτίρια υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
1. Γενικά
1.1. Στην κατηγορία αυτή περιλαµβάνονται όσα κτίρια ή τµήµατα κτιρίων χρησιµοποιούνται
για ιατρική πρόληψη, διάγνωση ή και θεραπεία, για περίθαλψη ατόµων ηλικιωµένων ή ασθενών
µειωµένης πνευµατικής ή σωµατικής ικανότητας, για ύπνο και σωµατική υγιεινή βρεφών και
παιδιών ηλικίας µικρότερης των έξι ετών.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν µεταξύ άλλων και:
- Τα νοσοκοµεία.
- Οι κλινικές.
- Τα αγροτικά ιατρεία.
- Οι υγειονοµικοί σταθµοί.
- Τα κέντρα υγείας.
- Τα ψυχιατρεία.
- Τα ιδρύµατα ατόµων µε ειδικές ανάγκες.
- Τα ιδρύµατα χρονίως πασχόντων.
- Οι οίκοι ευγηρίας.
- Τα βρεφοκοµεία, βρεφικοί σταθµοί, παιδικοί σταθµοί.
- Τα οικοτροφεία παιδιών ηλικίας µικρότερης των έξι ετών.
- Τα ιατρεία.
Κατ’ εξαίρεση τα οδοντιατρεία και τα ιατρεία που δεν διαθέτουν νοσηλευτική κλίνη ούτε µονάδα εφαρµογής ισοτόπων, ούτε ακτινολογικό εργαστήριο, ούτε εγκαταστάσεις φυσιοθεραπείας, ανήκουν στην κατηγορία γραφείων.
1.2. Ειδικά για τα αµφιθέατρα, τις τραπεζαρίες καθώς και για τις αίθουσες σεµιναρίων ή διδασκαλίας µε πληθυσµό τουλάχιστον 50 ατόµων ισχύει το άρθρο 10 του παρόντος. ∆εν υπολογίζεται πρόσθετος πληθυσµός για τους προθαλάµους, χώρους αναµονής και φουαγιέ αυτών των χώρων.
- Για τους χώρους στάθµευσης οχηµάτων ισχύει το άρθρο 13 του παρόντος.
1.3. Νοσηλευτική µονάδα ονοµάζεται µία περιοχή κτιρίου µε χρήση υγείας όπου στεγάζεται αυτοτελής λειτουργική ενότητα νοσηλείας εσωτερικών ασθενών, µε ιδιαίτερο νοσηλευτικό προσωπικό και µία προϊσταµένη αδελφή.
Περιλαµβάνει θαλάµους εσωτερικών ασθενών και όλους τους χώρους εργασίας ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού και τους λοιπούς βοηθητικούς χώρους, που απαιτούνται για την άµεση νοσηλευτική εξυπηρέτηση των νοσηλευοµένων. ∆ιαθέτει µία στάση αδελφών και αυτοτελές σύστηµα ενδοεπικοινωνίας.
- Μονάδα διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων ονοµάζεται µία περιοχή κτιρίου µε χρήση κοινωνικής πρόνοιας που χρησιµοποιείται για ύπνο και σωµατική υγιεινή ηλικιωµένων ατόµων ή βρεφών παιδιών ηλικίας µικρότερης των έξι ετών ή ατόµων µειωµένης σωµατικής ή
πνευµατικής ικανότητας.
2. Οδεύσεις διαφυγής.
2.1. Σχεδιασµός.
2.1.1.1. Πληθυσµός.
Ο πληθυσµός των νοσηλευτικών µονάδων και των µονάδων διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων υπολογίζεται µε την αναλογία 1 ατόµου ανά 11 τετρ. µέτρα
µικτού εµβαδού κάτοψης.
- Ο πληθυσµός των διαδρόµων διατµηµατικής κυκλοφορίας των κεντρικών αποθηκών και των χώρων ηλεκτροµηχανολογικών εγκαταστάσεων υπολογίζεται µε την αναλογία 1 ατόµου ανά 40 τετρ. µέτρα µικτού εµβαδού κάτοψης.
- Ο πληθυσµός των λοιπών χώρων υπολογίζεται µε την αναλογία 1 ατόµου ανά 22 τετρ. µέτρα µικτού εµβαδού κάτοψης.
2.1.2. Παροχή.
Η παροχή των οδεύσεων διαφυγής ανά µονάδα πλάτους (0,60 µ.) καθορίζεται σε:
- 45 άτοµα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διαδρόµους, πόρτες, ράµπες),
- 35 άτοµα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες).
2.1.3. Ελάχιστα πλάτη.
Τα ελάχιστα επιτρεπόµενα πλάτη οδεύσεων διαφυγής που εξυπηρετούν εσωτερικούς ασθενείς ή ασθενείς που θεραπεύονται στο τµήµα επειγόντων περιστατικών (πρώτων βοηθειών) ή στο τµήµα φυσιοθεραπείας, είναι τα ακόλουθα:
- διάδροµοι 2,20 µ.
- σκάλες, ράµπες 1,40 µ.
- πόρτες χώρων υγιεινής 0,80 του µ.
- λοιπές πόρτες 1,10 µ.
Τα ελάχιστα επιτρεπόµενα πλάτη των λοιπών οδεύσεων διαφυγής είναι τα ακόλουθα:
- διάδροµοι 1,80 µ.
- σκάλες, ράµπες 1,20 µ.
- πόρτες χώρων υγιεινής 0,80 του µ.
- λοιπές πόρτες 0,90 του µ.
Κατ’ εξαίρεση δεν επιβάλλονται ελάχιστα επιτρεπόµενα πλάτη πέραν αυτών που επιβάλλονται από τις γενικές διατάξεις και όσων προκύπτουν από τις παροχές των οδεύσεων διαφυγής για διαδρόµους, σκάλες, ράµπες και πόρτες που δεν προβλέπεται να χρησιµοποιηθούν σε οποιαδήποτε περίπτωση από ασθενείς ή από άτοµα µειωµένης πνευµατικής ή σωµατικής ικανότητας ή από περιθαλπόµενα ηλικιωµένα άτοµα ή παιδιά ηλικίας µικρότερης των έξι ετών. 
2.1.4. Αριθµός εξόδων.
2.1.4.1. Από κάθε σηµείο ορόφου απαιτείται πρόσβαση προς δύο τουλάχιστον ανεξάρτητες µεταξύ τους εξόδους.
2.1.4.2. Κατ’ εξαίρεση της διάταξης της παρ. 2.1.4.1. επιτρέπεται πρόσβαση προς µία µόνο έξοδο από σηµείο ορόφου που δεν ανήκει ούτε σε νοσηλευτική µονάδα ούτε σε µονάδα διανοµής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων όταν η στάθµη του δαπέδου αυτού του ορόφου δεν βρίσκεται ψηλότερα από 6 µέτρα από τη στάθµη του δαπέδου του ορόφου εκκενώσεως και συγχρόνως το µικτό εµβαδό του δεν υπερβαίνει τα 200 τ.µ.
2.1.5. Οριζόντιες έξοδοι.
2.1.5.1. Από κάθε σηµείο νοσηλευτικής µονάδας ή µονάδας διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων απαιτείται πρόσβαση προς οριζόντια έξοδο που βρίσκεται στον ίδιο όροφο. Αυτή η οριζόντια έξοδος θεωρείται σαν µία από τις δύο εξόδους που απαιτούνται σύµφωνα µε την παρ. 2.1.4.1.
2.1.5.2. καθεµιά από τις δύο περιοχές που συνδέονται µεταξύ τους µε οριζόντια έξοδο πρέπει να έχει καθαρό εµβαδό αρκετό για να χωρέσει το άθροισµα των προβλεποµένων πληθυσµών των δύο περιοχών µε πρόβλεψη τουλάχιστον 0,30 τ.µ. ανά άτοµο και 3 τ.µ. ανά νοσηλευτική κλίνη (εφόσον υπάρχουν νοσηλευτικές κλίνες σε αυτές τις περιοχές).
2.1.5.3. Απαγορεύεται οι νοσηλευτικές µονάδες και οι µονάδες διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων µε οποιονδήποτε από τους ακόλουθους χώρους:
- επικίνδυνο χώρο
- κεντρικές αποθήκες
- το κεντρικό µαγειρείο
- το συγκρότηµα πλυντηρίου – κεντρικής λινοθήκης
- εργαστήρια συντήρησης
- χώρο στάθµευσης αυτοκινήτων
- το κεντρικό φαρµακείο
-βιοχηµικά, µικροβιολογικά, αιµατολογικά, παθολογοανατοµικά εργαστήρια
- τµήµα πυρηνικής ιατρικής.
2.1.5.4. Απαγορεύεται νοσηλευτική µονάδα λοιµωδών νόσων ή AIDS να επικοινωνεί διαµέσου οριζόντιας εξόδου µε οποιαδήποτε περιοχή που δεν ανήκει αποκλειστικά σε τµήµα λοιµωδών νόσων ή AIDS αντιστοίχως.
2.1.5.5. Για τις πόρτες στις οριζόντιες εξόδους τα ελεύθερα πλάτη πρέπει να είναι για κάθε κατεύθυνση οδεύσεως διαφυγής, όσο απαιτούνται αλλά ποτέ µικρότερα από:
α) 1,10 µ. όταν διέρχονται οδεύσεις που εξυπηρετούν εσωτερικούς ασθενείς ή ασθενείς που θεραπεύονται στο τµήµα επειγόντων περιστατικών (πρώτων βοηθειών) ή στο τµήµα φυσιοθεραπείας.
β) 0,90 µ. για τις υπόλοιπες περιπτώσεις.
2.1.6. Απροστάτευτες οδεύσεις διαφυγής.
2.1.6.1. Οι οδεύσεις διαφυγής πρέπει να έχουν τέτοια διάταξη ώστε κατά την πορεία πάνω σ’ αυτές να µην συναντιούνται αδιέξοδοι θύλακες, όπως αδιέξοδοι διάδροµοι, αδιέξοδα αίθρια, µε µήκος µεγαλύτερο από 10 µέτρα.
Τα πρώτα 15 µέτρα οδεύσεων διαφυγής από ένα σηµείο προς διαφορετικές εξόδους επιτρέπεται να συµπίπτουν.
2.1.6.2. Η πραγµατική απόσταση απροστάτευση όδευσης διαφυγής δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα 45 µέτρα.
2.1.7. Κλιµακοστάσια για πρόσβαση πυροσβεστών.
Από κάθε σηµείο ορόφου που η στάθµη του δαπέδου του βρίσκεται σε ύψος µεγαλύτερο από 20 µέτρα από τη στάθµη του δαπέδου του ορόφου εκκενώσεως απαιτείται πρόσβαση µε οριζόντια κίνηση προς ένα τουλάχιστον κλιµακοστάσιο για πρόσβαση πυροσβεστών. Η πραγµατική απόσταση αυτής της απροστάτευτης όδευσης διαφυγής πρέπει να µην υπερβαίνει τα 60 µέτρα.
2.1.8. Πόρτες.
2.1.8.1. Απαγορεύεται να κλειδώνονται εκείνες οι πόρτες των θαλάµων των νοσηλευτικών µονάδων και των θαλάµων µονάδων διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων που οδηγούν προς το εσωτερικό του κτιρίου.
2.1.8.2. Κατ’ εξαίρεση της παρ. 2.1.8.1. επιτρέπεται να κλειδώνουν από την εσωτερική πλευρά του θαλάµου οι πόρτες των θαλάµων των µονάδων διαµονής µη αυτοεξυπηρετουµένων ατόµων που οδηγούν προς το εσωτερικό του κτιρίου όταν εκπληρώνονται συγχρόνως τα ακόλουθα:
α) Τα άτοµα που διαµένουν δεν είναι µειωµένης πνευµατικής ικανότητας ούτε παιδιά.
β) Οι πόρτες µπορούν να ξεκλειδώνουν από την εσωτερική πλευρά σε περίπτωση ανάγκης.
2.1.8.3. Κατ’ εξαίρεση της παρ. 2.1.8.1. επιτρέπεται να υπάρχουν σύρτες στην πλευρά της πόρτας έξω από το θάλαµο στις πόρτες των θαλάµων ψυχασθενών ή άλλων ατόµων µειωµένης πνευµατικής ικανότητας.
2.1.8.4. Κάθε πόρτα χώρου υγιεινής πρέπει να µπορεί να ξεκλειδώνεται από την εξωτερική πλευρά σε περίπτωση ανάγκης.
2.1.8.5. Οι πόρτες των χώρων υγιεινής που δεν χρησιµοποιούνται αποκλειστικά από το προσωπικό ή επισκέπτες πρέπει να ανοίγουν προς τα έξω.
2.1.8.6. Κάθε θυρόφυλλο οριζόντιας εξόδου πρέπει να έχει διαφανή υαλοπίνακα (vision panel) πυράντοχο που να εξασφαλίζει ορατότητα προς την απέναντι πλευρά χωρίς να µειώνει την απαιτούµενη πυραντίσταση της πόρτας.
2.1.8.7. Πόρτα διαδρόµου (που η κάσα της είναι κάθετη στον άξονα του διαδρόµου) πρέπει να έχει ελεύθερο πλάτος που δεν υπολείπεται περισσότερο του 0,20 µ. από το ελάχιστο επιτρεπόµενο πλάτος του διαδρόµου σύµφωνα µε την παρ. 2.1.3. του παρόντος άρθρου. Αν ο διάδροµος έχει πλάτος µεγαλύτερο από το ελάχιστο απαιτούµενο δεν απαιτείται να αυξάνεται και το πλάτος της πόρτας.
2.1.9. Ράµπες.
Με εξαίρεση τις ράµπες που η µέγιστη επιτρεπόµενη κλίση τους ορίζεται σε 6% από την παρ. 5 του άρθρου 29 του Γ.Ο.Κ. η µέγιστη επιτρεπόµενη κλίση είναι 10%.
- Κατά τα λοιπά ισχύει το άρθρο 14 του Κτιριοδοµικού Κανονισµού.
2.1.10. Χειρολισθήρες.
Χειρολισθήρες πρέπει να τοποθετούνται και στα πλατύσκαλα κάθε σκάλας και ράµπας, από όπου διέρχονται οδεύσεις διαφυγής καθώς και σε αµφότερες τις πλευρές κάθε τέτοιας σκάλας και ράµπας πλάτους τουλάχιστον 1,20 µ.
- Κατά τα λοιπά ισχύει το άρθρο 16 του Κτιριοδοµικού Κανονισµού.
2.11. Εκβολή διαφυγής.
Στα κτίρια ή τµήµατα κτιρίων όπου νοσηλεύονται ή περιθάλπονται ψυχασθενείς ή άλλα άτοµα µε µειωµένη πνευµατική ικανότητα που απαγορεύεται η διαφυγή τους, επιτρέπεται από τον παρόντα κανονισµό να καταλήγουν οι οδεύσεις διαφυγής αντί σε κοινόχρηστο χώρο του οικισµού, σε περιφραγµένο αίθριο ή άλλη υπαίθρια περιφραγµένη έκταση εφόσον τηρούνται συγχρόνως όλα τα ακόλουθα:
α) Το αίθριο ή η υπαίθρια έκταση συνορεύει µε κοινόχρηστο χώρο του οικισµού και στο όριο αυτό υπάρχουν δύο τουλάχιστον πόρτες κατά το δυνατόν αποµακρυσµένες µεταξύ τους, µε τα απαιτούµενα από τον παρόντα Κανονισµό πλάτη.
β) Οι πόρτες και οι κλειδαριές τους πρέπει να είναι τέτοιας κατασκευής ώστε να µπορούν να ανοίξουν ή έστω και να διαρηχθούν από αρµόδιες αρχές.
Στον υπαίθριο χώρο αυτό δεν φυλάσσονται εύφλεκτα υλικά.
δ) Η υπαίθρια έκταση που αποµένει αφού αφαιρεθεί ζώνη πλάτους 3 µέτρων που συνορεύει το κτίριο έχει εµβαδόν τουλάχιστον 2 τετραγωνικών µέτρων ανά άτοµο για τον πληθυσµό που εξέρχεται σε αυτή την υπαίθρια έκταση.
2.12. Ανελκυστήρες για την πρόσβαση πυροσβεστών.
Από κάθε σηµείο ορόφου που η στάθµη του δαπέδου του βρίσκεται σε ύψος µεγαλύτερο από 12 µέτρα από τη στάθµη του δαπέδου του ορόφου εκκενώσεως, απαιτείται πρόσβαση µε οριζόντια κίνηση προς έναν τουλάχιστον ανελκυστήρα για την πρόσβαση πυροσβεστών. Η πραγµατική απόσταση αυτής της απροστάτευτης όδευσης διαφυγής πρέπει να µην υπερβαίνει τα 60 µέτρα.
- Το ελεύθερο πλάτος του θαλάµου κάθε τέτοιου ανελκυστήρα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1,70 µ. και το ελεύθερο βάθος του τουλάχιστον 2,40 µ.
- Κατά τα λοιπά για τους ανελκυστήρες για την πρόσβαση πυροσβεστών ισχύει η παράγραφος
3.2.18. του άρθρου 3 του παρόντος.
2.2. Πυροπροστασία.
2.2.1. Τα δοµικά στοιχεία των περιβληµάτων των πυροπροστατευµένων οδεύσεων διαφυγής πρέπει να έχουν ελάχιστο δείκτη πυραντίστασης σύµφωνα µε τις απαιτήσεις της παρ. 3.1.2. του παρόντος άρθρου.
2.2.2. Στους υπόγειους ορόφους η πρόσβαση προς κάθε κλιµακοστάσιο και ανελκυστήρα πρέπει να γίνεται µέσα από πυροπροστατευµένο προθάλαµο µε πόρτες µε δείκτη
πυραντίστασης τουλάχιστον 30 λεπτών.
2.3. Φωτισµός – Σήµανση.
2.3.1. Κανονισµός φωτισµός (τεχνητός ή φυσικός).
Ο κανονικός φωτισµός των διατµηµατικών διαδρόµων, χωλλ και κλιµακοστασίων, πρέπει να είναι συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου. Η απαίτηση αυτή δεν ισχύει, όταν όλα τα τµήµατα του κτιρίου δεν λειτουργούν.
Ο κανονισµός φωτισµός των µη διατµηµατικών διαδρόµων, χωλλ και κλιµακοστασίων, πρέπει να είναι συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του τµήµατος στο οποίο ανήκουν.
Η ελάχιστη εξασφαλιζόµενη φωτεινή ένταση, σε κάθε σηµείο της στάθµης του δαπέδου, θα πρέπει να είναι σύµφωνη µε τα οριζόµενα στις Γενικές ∆ιατάξεις του παρόντος.
2.3.2. Φωτισµός Ασφαλείας.
2.3.2.1. Ο φωτισµός ασφαλείας σε όλους τους χώρους κυκλοφορίας (διαδρόµους, χωλλ, κλιµακοστάσια) πρέπει να λειτουργεί τουλάχιστον όταν δεν εξασφαλίζεται απαιτούµενος κανονικός φωτισµός είτε λόγω βλάβης είτε λόγω εκούσιας διακοπής του.
Η ελάχιστη εξασφαλιζόµενη φωτεινή ένταση σε κάθε σηµείο της στάθµης του δαπέδου θα πρέπει να είναι σύµφωνη µε τα οριζόµενα στις Γενικές ∆ιατάξεις.
2.3.2.2. Φωτισµός ασφαλείας απαιτείται στις µονάδες εντατικής θεραπείας, στις νεογνικές µονάδες και στα συγκροτήµατα χειρουργείων και µαιεύσεων. Η ελάχιστη φωτεινή ένταση σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 100 lux στο επίπεδο εργασίας.
Κατά τα λοιπά ισχύουν τα αναφερόµενα στο προηγούµενο εδάφιο.
2.3.2.3. Ο φωτισµός ασφαλείς σε χώρους συνάθροισης κοινού θα είναι σύµφωνος µε τα οριζόµενα στο άρθρο 10 του παρόντος.
2.3.3. Ηλεκτροδότηση.
Η ηλεκτροδότηση (κύρια και εφεδρική) της εγκατάστασης φωτισµού πρέπει να γίνεται από αξιόπιστες πηγές. Θα πρέπει κατά το δυνατόν η εφεδρική πηγή ηλεκτροδότησης να εξασφαλίζει τη λειτουργία του φωτισµού ασφαλείας ακόµη και στη διάρκεια εξέλιξης πυρκαγιάς. Η εξασφαλιζόµενη διάρκεια λειτουργίας µε εφεδρική πηγή θα πρέπει να είναι κατ’ ελάχιστον 3 ώρες.
2.3.4. Σήµανση.
Πρέπει να υπάρχει σήµανση σύµφωνα µε την παρ. 2.7. του άρθρου 2 του παρόντος.
3. ∆οµική Πυροπροστασία.
3.1. Απαιτήσεις πυραντίστασης.
3.1.1. Οι απαιτήσεις πυραντίστασης της φέρουσας κατασκευής, καθορίζονται στην επόµενη παράγραφο 3.1.2. για το υπόγειο και το υπέργειο τµήµα της σε συνάρτηση προς τον αριθµό ορόφων του κτιρίου. Σαν υπόγειο τµήµα της φέρουσας κατασκευής θεωρείται το τµήµα της από το δάπεδο του κατώτατου υπογείου µέχρι και την οροφή του ανώτατου υπόγειου και σαν υπέργειο τµήµα το υπόλοιπο προς τα άνω τµήµα της φέρουσας κατασκευής.
3.1.2. Η φέρουσα κατασκευή πρέπει να έχει πυραντίσταση στην φωτιά κατά περίπτωση σύµφωνα µε τα ακόλουθα:
α) Σε µονόροφα κτίρια 30 λεπτά.
β) Σε κτίρια µε δύο τουλάχιστον ορόφους, που συνυπολογίζονται και τυχόν υπόγειοι όροφοι, 90 λεπτά για το υπέργειο τµήµα και 120 λεπτά για το υπόγειο τµήµα.
3.1.3. Οι ανωτέρω απαιτήσεις πυραντίστασης ισχύουν ανάλογα και για τους τοίχους που διαχωρίζουν µεταξύ τους πυροδιαµερίσµατα, καθώς και για τα περιβλήµατα ανοιγµάτων πατώµατος και επικίνδυνων χώρων ενώ για τα κουφώµατά τους ισχύουν οι µειώσεις της παρ. 3.2.10. του άρθρου 3 του Π.∆. 71/1988. Ο δείκτης πυραντίστασης των περιβληµάτων των επικίνδυνων χώρων πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 λεπτά.
3.1.4. Απαγορεύεται η χρήση στερεών αφρών από πολυµερή στα δοµικά στοιχεία των κτιρίων εφόσον δεν καλύπτονται από κατάλληλες πυροπροστατευτικές κατασκευές.
3.2. Πυροδιαµερίσµατα.
3.2.1. Τα µέγιστα µικτά εµβαδά πέραν των οποίων απαιτείται η δηµιουργία πυροδιαµερίσµατος είναι 3.000 τ. µέτρα για µονόροφα κτίρια και 2.000 τ. µέτρα για τα λοιπά κτίρια. Στον αριθµό των ορόφων συνυπολογίζονται και τυχόν υπόγειοι όροφοι.
3.2.2. ∆εν ισχύουν οι προσαυξήσεις του µεγίστου επιτρεποµένου εµβαδού πυροδιαµερίσµατος που προβλέπονται στη παρ. 3.2.3. του άρθρου 3 του παρόντος Π. ∆/τος ούτε οποιεσδήποτε άλλες προσαυξήσεις.
3.2.3. Νοσηλευτικές µονάδες και µονάδες διαµονής µη αυτοεξυπηρετούµενων ατόµων απαγορεύεται να βρίσκονται στο ίδιο πυροδιαµερίσµα µε οποιοδήποτε άλλο τµήµα του κτιρίου.
3.2.4. Απαγορεύεται µία νοσηλευτική µονάδα να στεγάζεται σε περισσότερα του ενός πυροδιαµερίσµατα. Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται να στεγάζεται σε δύο πυροδιαµερίσµατα που επικοινωνούν µεταξύ τους όταν ισχύουν συγχρόνως όλα τα ακόλουθα:
α) ∆εν υπάρχει άλλη νοσηλευτική µονάδα στον ίδιο όροφο.
β) Για καθένα από τα δύο πυροδιαµερίσµατα εφαρµόζεται η παρ. 2.1.5.2. του παρόντος.
γ) Η πόρτα οριζόντιας εξόδου που συνδέει τα πυροδιαµερίσµατα σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας του κτιρίου συγκρατείται στην ανοικτή θέση και απελευθερώνεται από τον µηχανισµό συγκρατήσεως αυτόµατα, µόλις ανιχνευθεί πυρκαγιά σε οποιοδήποτε από τα δύο πυροδιαµερίσµατα οπότε συνεχίζει να λειτουργεί σαν αυτοκλειόµενη.
3.2.5. Κοινόχρηστοι χώροι νοσηλευτικών µονάδων επιτρέπεται είτε να αποτελούν ιδιαίτερο πυροδιαµέρισµα είτε να ανήκουν στο ίδιο πυροδιαµέρισµα µε µία ή περισσότερες νοσηλευτικές µονάδες που εξυπηρετούν.
Τέτοιοι κοινόχρηστοι χώροι µπορούν να είναι αναµονές επισκεπτών, καθιστικά ασθενών, γραφεία και χώροι διανυκτέρευσης ιατρών, χώροι ανάπαυσης και αποδυτήρια νοσηλευτικού προσωπικού, οφίς φαγητού, χώροι διανοµής αγαθών, χώροι συλλογής µεταχειρισµένων ειδών και απορριµµάτων και χώροι υγιεινής.
3.2.6. Σε ιδιαίτερο πυροδιαµέρισµα πρέπει να στεγάζεται καθένα από τα ακόλουθα εφόσον το εµβαδόν του υπερβαίνει τα 50 τ. µέτρα:
α) τµήµα πυρηνικής ιατρικής.
β) συγκρότηµα µικροβιολογικού – βιοχηµικού – αιµατολογικού – παθολογοανατοµικού και συναφών εργαστηρίων.
γ) συγκρότηµα πλυντηρίου – κεντρικής λινοθήκης.
δ) κεντρικό φαρµακείο.
ε) συγκρότηµα συγκέντρωσης – αποτέφρωσης – αποκοµιδής απορριµµάτων.
ζ) κεντρικό µαγειρείο.
η) κεντρικές αποθήκες.
θ) συγκρότηµα λεβητοστασίου.
ι) µηχανοστάσιο ηλεκτροµηχανολογικών εγκαταστάσεων.
κ) εργαστήρια συνεργείων συντήρησης.
λ) κεντρική αποστείρωση.
µ) χώρος στάθµευσης αυτοκινήτων.
3.3. Επικίνδυνοι χώροι.
3.3.1. Στους επικίνδυνους χώρους κατατάσσονται τουλάχιστον οι ακόλουθοι:
α) Οι χώροι που αναφέρονται στην παρ. 3.2.6. του παρόντος άρθρου εφόσον το εµβαδόν τους δεν υπερβαίνει τα 50 τ. µέτρα.
β) Χώροι φύλαξης ή εφαρµογής χρωµάτων.
γ) Χώροι φύλαξης – αποθήκευσης ιατρικών εργαλείων.
δ) Χώροι φύλαξης – αποθήκευσης ευφλέκτων υγρών.
ε) Χώροι µε ιµατιοθήκες σε αποδυτήρια προσωπικού.
ζ) Αποθήκες καθαρού εµβαδού µεγαλύτερου των 5 τ. µέτρων όπου δεν αποθηκεύονται αποκλειστικά άκαυστα υλικά.
η) Χώροι συγκέντρωσης απορριµµάτων.
θ) Χώροι συγκέντρωσης ακάθαρτου ιµατισµού.
ι) Χώροι καθαριότητας.
κ) Χώροι λουτρών παραφίνης.
λ) Καταστήµατα δώρων.
3.3.2. Καταστήµατα δώρων καθαρού εµβαδού που δεν υπερβαίνει τα 15 τ. µέτρα επιτρέπεται να µην διαχωρίζονται µε πυράντοχη κατασκευή από χωλλ ή διάδροµο που δεν ανήκει σε πυροπροστατευοµένη όδευση διαφυγής, εφόσον αυτό το κατάστηµα διαθέτει κατάλληλο αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης.
Η διάταξη αυτή ισχύει και όταν το κατάστηµα διαθέτει πέραν των 15 τ. µέτρων και αποθήκη η οποία όµως περικλείεται µε πυράντοχο περίβληµα σαν επικίνδυνος χώρος.
3.3.3. Οι χώροι εργαστηρίων στους οποίους δηµιουργούνται εύφλεκτα αέρια πρέπει να είναι εξοπλισµένοι µε απαγωγές εστίες (fume hoods) συνδεδεµένες απευθείας µε σύστηµα απόρριψης αέρα.
3.3.4. Για διάφορες επικίνδυνες εγκαταστάσεις όπως δεξαµενές αποθήκευσης υγρού οξυγόνου δεξαµενές αποθήκευσης υγροποιηµένου καυσίµου αερίου, λεβητοστάσια ατµολεβήτων, ιατρικά αέρια θα ακολουθούνται οι εκάστοτε ισχύουσες ειδικές διατάξεις.
3.4. Εσωτερικά τελειώµατα.
3.4.1. Τα εσωτερικά τελειώµατα πρέπει από την άποψη της ταχύτητας επιφανειακής εξάπλωσης της φλόγας να ανήκουν στις κατηγορίες 0 ή 1, µε εξαίρεση όσα αναφέρονται στις επόµενες παραγράφους 3.4.2. και 3.4.3.
3.4.2. Τα εσωτερικά τελειώµατα των δαπέδων που δεν ανήκουν σε πυροπροστατευµένες οδεύσεις διαφυγής, ούτε σε χώρους φύλαξης ή εφαρµογής ραδιοϊσοτόπων επιτρέπεται να ανήκουν στην κατηγορία 2.
3.4.3. Τα εσωτερικά τελειώµατα τοίχων και οροφών χώρων φύλαξης ή εφαρµογής ραδιοϊσοτόπων πρέπει να ανήκουν υποχρεωτικά στην κατηγορία 0.
4. Ενεργητική πυροπροστασία.
4.1. Πυρανίχνευση.
4.1.1. Αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης µε πυρανιχνευτές.
4.1.1.1. Το σύστηµα θα λειτουργεί µε κατάλληλους κατά περίπτωση πυρανιχνευτές και θα εγκαθίσταται σύµφωνα µε τα οριζόµενα στις σχετικές γενικές διατάξεις.
4.1.1.2. Γενικά ορίζεται ότι όπου εγκαθίσταται αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης οι πυρανιχνευτές θα είναι τύπου καπνού σε χώρους όπου µε κανονικές συνθήκες λειτουργίας δεν αιωρούνται σωµατίδια, που µπορούν να τους διεγείρουν (π.χ. χώροι παραµονής ασθενών, γραφεία). Αντίθετα σε χώρους όπου είναι πιθανή η παρουσία τέτοιων σωµατιδίων οι πυρανιχνευτές θα είναι θερµικοί.
4.1.1.3. Αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης θα καλύπτει όλους τους επικίνδυνους χώρους, καθώς και τα πυροδιαµερίσµατα που αναφέρονται στην παρ. 3.2.6. του παρόντος άρθρου, εφόσον δεν προστατεύονται από αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης. Στα ανωτέρω πυροδιαµερίσµατα πυρανιχνευτές θα τοποθετούνται σε όλους τους χώρους τους.
4.1.1.4. Αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης πρέπει να καλύπτει και τους εξής χώρους:
- Θαλάµους διανυκτέρευσης και χώρους διηµέρευσης σε µονάδες διαµονής µη αυτοεξυπηρετούµενων ατόµων και σε ψυχιατρικές νοσηλευτικές µονάδες.
- Χώρους εργασιοθεραπείας.
- Βιβλιοθήκες.
- Χώρους αρχείων.
- Χώρους ηλεκτρονικών υπολογιστών.
- Χώρους φύλαξης ακτινογραφιών.
4.1.2. Αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης µε αισθητήρια διαπίστωσης ροής σε µόνιµο πυροσβεστικό σύστηµα µε καταιονητήρες.
Το δίκτυο του µόνιµου πυροσβεστικού συστήµατος µε καταιονητήρες (εφόσον υφίσταται) θα πρέπει να είναι εξοπλισµένο µε ένα ή περισσότερα αισθητήρια διαπίστωσης ροής (διακόπτες ροής) τοποθετηµένα σε κατάλληλη θέση. Τα εν λόγω αισθητήρια θα πρέπει να ενεργοποιούνται όταν η ροή αντιστοιχεί σε παροχή ίση ή µεγαλύτερη από την παροχή νερού ενός αυτόµατου καταιονητήρα.
4.2. Συναγερµός.
4.2.1. Χειροκίνητο ηλεκτρικό σύστηµα συναγερµού (ηλεκτρικοί αγγελτήρες πυρκαγιάς).
Τοποθετείται σε όλα τα κτίρια αυτής της κατηγορίας ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι αυτόµατων συστηµάτων ανίχνευσης πυρκαγιάς σύµφωνα µε τα καθοριζόµενα στις Γενικές ∆ιατάξεις.
4.3. Κέντρο ελέγχου πυρκαγιάς.
Το κέντρο ελέγχου πυρκαγιάς (πίνακας αναγγελίας πυρκαγιάς) θα είναι εγκατεστηµένο σε χώρο µε παραµονή προσωπικού καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου (π.χ. χώρος τηλεφωνικού κέντρου ή κατά προτίµηση ιδιαίτερος χώρος στον οποίο θα είναι εγκατεστηµένο και το κέντρο ελέγχου των εγκαταστάσεων).
Το κέντρο ανάλογα µε το µέγεθος του συγκροτήµατος θα πρέπει να εξασφαλίζει τις ακόλουθες λειτουργίες:
Οπτική και ακουστική ένδειξη σήµατος συναγερµού προερχοµένου από συσκευή ανίχνευσης (αυτόµατη ή χειροκίνητη).
Μετάδοση σηµάτων συναγερµού προς όλες τις συσκευές συναγερµού ή προς ορισµένες εξ αυτών επιλεκτικά (αυτόµατα ή χειροκίνητα).
Οµαδική κλήση της οµάδας πυροπροστασίας µέσω συστήµατος αναζήτησης προσωπικού (εφόσον υφίσταται).
∆υνατότητα αυτόµατος ειδοποίησης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
∆υνατότητα συνεργασίας µε το κέντρο ελέγχου εγκαταστάσεων για τον χειρισµό αυτών, σύµφωνα µε το σχέδιο επέµβασης.
Έλεγχο κατάστασης της εγκατάστασης (καλώδια, συσκευές κ.λπ.).
Περιστασιακούς ελέγχους σε συνδυασµό µε το κέντρο ελέγχου εγκαταστάσεων για την ασφάλεια του κτιρίου σε περίπτωση πυρκαγιάς (π.χ. απελευθέρωση πόρτας από µηχανισµό συγκρατήσεως διακοπή παροχής, καυσίµου αερίου, έλεγχος εγκαταστάσεων αερισµού κ.λπ.).
4.4. Σήµατα και συσκευές συναγερµού.
Τα σήµατα συναγερµού θα είναι ηχητικά και οπτικά.
Αναφέρονται ενδεικτικά οι ακόλουθες συσκευές µετάδοσης ηχητικών σηµάτων συναγερµού:
Σειρήνες.
Κουδούνια.
Βοµβητές.
Μεγάφωνα.
Ατοµικές συσκευές κλήσης συστήµατος αναζήτησης προσωπικού.
Οι συσκευές συναγερµού θα τοποθετούνται στις ακόλουθες θέσεις:
- κέντρο ελέγχου πυρκαγιάς.
- Τηλεφωνικό κέντρο.
- Τεχνική υπηρεσία.
- Γραφείο υπεύθυνου πυρασφαλείας σε κάθε πυροδιαµέρισµα.
- Στάσεις αδελφών.
- Χώρους διαµονής προσωπικού.
Στους χώρους όπου υπάρχουν ασθενείς ή άτοµα µε περιορισµένη κινητικότητα (π.χ. µονάδες νοσηλείας) η µεταφερόµενη πληροφορία για τον συναγερµό θα πρέπει να γνωστοποιείται µόνο στο προσωπικό (π.χ. βόµβος από βοµβητή οπτικό σήµα κ.λπ.).
4.5. Εφεδρική πηγή ενέργειας.
Το σύστηµα ανίχνευσης – αναγγελίας πυρκαγιάς θα πρέπει να έχει ως εφεδρική πηγή ενέργειας συσσωρευτή ο οποίος θα πρέπει να εξασφαλίζει τη λειτουργία του συστήµατος επί 30 τουλάχιστον ώρες εκτός εάν υπάρχει τεχνική υπηρεσία ικανή να αποκαταστήσει άµεσα τυχόν βλάβη τροφοδότησης οπότε επαρκεί διάρκεια εξασφάλισης της λειτουργίας του συστήµατος επί 4 ώρες.
4.6. Αυτόµατα συστήµατα πυρόσβεσης.
Αυτόµατα συστήµατα πυρόσβεσης ολικής ή τοπικής εφαρµογής επιβάλλεται να εγκαθίσταται στους ακόλουθους χώρους:
- κεντρικές αποθήκες.
- συγκρότηµα λεβητοστασίου.
- κεντρικό µαγειρείο.
- χώρους εφαρµογής χρωµάτων.
- χώρους κεντρικής συγκέντρωσης απορριµµάτων.
- αποτεφρωτήρια.
- συγκρότηµα πλυντηρίων – κεντρικής λινοθήκης.
- χώρους µηχανολογικών εγκαταστάσεων υψηλού βαθµού κινδύνου.
- χώρους ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων υψηλού βαθµού κινδύνου.
- Χώρους φύλαξης – αποθήκευσης ιατρικών αερίων
- Χώρους φύλαξης – αποθήκευσης ευφλέκτων υγρών.
Η κατασκευή και γενικά ότι αφορά τα αυτόµατα συστήµατα πυρόσβεσης θα είναι σύµφωνα µε τις εκάστοτε ισχύουσες σχετικές διατάξεις.
Ειδικά σε κτίρια ατόµων µε ειδικές ανάγκες ή χρονίως πασχόντων, οίκων ευγηρίας, βρεφοκοµείων, βρεφικών και παιδικών σταθµών, οικοτροφείων για παιδιά µικρότερα των 6 ετών πρέπει να εγκαθίσταται αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης σε όλη την έκταση του κτιρίου.
4.7. Μόνιµο πυροσβεστικό σύστηµα µε λήψεις (µόνιµο υδροδοτικό πυροσβεστικό δίκτυο).
Πρέπει να εγκαθίσταται σε κτίρια της κατηγορίας του παρόντος άρθρου µε περισσότερα από 100 κρεβάτια και σε κτίρια των οποίων η στάθµη του δαπέδου του υψηλοτέρου ορόφου τους βρίσκεται σε ύψος µεγαλύτερο από 12 µέτρα από τη στάθµη του δαπέδου του ορόφου εκκένωσης εφόσον δεν καλύπτονται στο σύνολό τους από αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης.
Στα υπόλοιπα κτίρια αρκεί να προβλέπονται εκτός των κτιρίων, στόµια υδροληψίας για την Πυροσβεστική Υπηρεσία.
4.8. Φορητοί πυροσβεστήρες.
Σε κάθε κτίριο θα πρέπει να τοποθετούνται δύο τουλάχιστον φορητοί πυροσβεστήρες ανά όροφο. Πάντως το συνολικό πλήθος φορητών πυροσβεστήρων ανά όροφο θα καθορίζεται µε κριτήριο κανένα σηµείο του ορόφου να µην απέχει περισσότερο από 15 µ. από τον πλησιέστερο πυροσβεστήρα.
Το περιεχόµενο των πυροσβεστήρων θα είναι γενικά ξερή σκόνη σε ποσότητα 6 χιλιόγραµµα (Kg). Όπου απαιτείται θα χρησιµοποιούνται πυροσβεστήρες µε άλλο περιεχόµενο.
4.9. Η ενεργητική πυροπροστασία σε χώρους συνάθροισης κοινού θα είναι σύµφωνος µε τα οριζόµενα στο άρθρο 10 του παρόντος Κανονισµού. 

1. Γενικά.
Στην κατηγορία αυτή περιλαµβάνονται όσα κτίρια ή τµήµατα κτιρίων χρησιµοποιούνται για κράτηση σωφρονισµό ή έκτιση ποινών.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν µεταξύ άλλων και:
- τα κρατητήρια
- τα αναµορφωτήρια
- οι φυλακές.
2. Οδεύσεις διαφυγής.
2.1.1. Ο πληθυσµός υπολογίζεται µε το άθροισµα του µεγίστου προβλεποµένου αριθµού κρατουµένων, του αριθµού του προσωπικού και του µεγίστου επιτρεποµένου αριθµού επισκεπτών. Ο πληθυσµός σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν µπορεί να ληφθεί ως µικρότερος από τον αριθµό που υπολογίζεται µε βάση την αναλογία ενός ατόµου ανά 11 τ. µέτρα µικτού εµβαδού κάτοψης.
2.1.2. Η παροχή των οδεύσεων διαφυγής ανά µονάδα πλάτους (εξήντα εκατοστά του µέτρου 0.60) καθορίζεται σε:
α) 100 άτοµα για τις οριζόντιες οδεύσεις.
β) 75 άτοµα για τις κατακόρυφες οδεύσεις.
2.1.3. Σε όλα τα κτίρια αυτής της κατηγορίας απαιτούνται γενικά δύο τουλάχιστον εναλλακτικές οδεύσεις διαφυγής που οδηγούν σε αντίστοιχες εξόδους κινδύνου.
Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η πρόσβαση προς µία µόνο έξοδο κινδύνου από όροφο που η στάθµη του δαπέδου του δεν βρίσκεται ψηλότερα από 6 µέτρα από το δάπεδο του ορόφου εκκένωσης και συγχρόνως το εµβαδόν του δεν ξεπερνά τα 200 τ. µέτρα.
Η πραγµατική απόσταση απροστάτευτης όδευσης δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25 µέτρα για την περίπτωση µιας εξόδου κινδύνου και τα 40 µέτρα για την περίπτωση δύο τουλάχιστον εξόδων. Τα πρώτα 15 µέτρα οδεύσεων διαφυγής προς διαφορετικές εξόδους επιτρέπεται να συµπίπτουν (σχ. 2.3. του άρθρου 2). Επιτρέπεται επίσης η απροστάτευτη όδευση διαφυγής να περνά από αδιέξοδα µήκους το πολύ 8 µέτρων.
Η διοίκηση και το αρµόδιο προσωπικό των σωφρονιστικών καταστηµάτων είναι υπεύθυνοι για το έγκαιρο ξεκλείδωµα των θαλάµων των κρατουµένων σε περίπτωση πυρκαγιάς.
2.1.4. Το πλάτος της τελικής εξόδου δεν πρέπει να είναι µικρότερο από το µισό του αθροίσµατος των απαιτουµένων µονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο της εκκένωσης.
Εφόσον δεν είναι δυνατή η ελεγχόµενη εκκένωση του κτιρίου στη διάρκεια µιας πυρκαγιάς, επιβάλλεται οι οδεύσεις διαφυγής να καταλήγουν σε ειδικά περιφραγµένο, ασφαλή υπαίθριο χώρο ο οποίος θα διαθέτει αρκετό εµβαδόν (2τ. µέτρα τουλάχιστον για κάθε άτοµο) για προσωρινή συγκέντρωση αυτών που διαφεύγουν.
2.2. Πυροπροστασία
Τα δοµικά στοιχεία του περιβλήµατος της πυροπροστατευµένης όδευσης διαφυγής (οριζόντιοι διάδροµοι και κλιµακοστάσια) πρέπει να έχουν ελάχιστο δείκτη πυραντίστασης σύµφωνα µε τις απαιτήσεις του εις την παρ. 3.1. του παρόντος άρθρου αναφεροµένου πίνακα Η.1.
2.3. Φωτισµός – Σήµανση.
2.3.1. Σε όλα τα κτίρια αυτής της κατηγορίας πρέπει να υπάρχει φωτισµός των οδεύσεων διαφυγής καθώς και φωτισµός ασφαλείας για τις οδεύσεις διαφυγής (παρ. 2.6. του άρθρου 2).
2.3.2. Επίσης σε όλα τα κτίρια πρέπει να υπάρχει σήµανση των οδεύσεων διαφυγής σύµφωνα µε την παρ. 2.7. του άρθρου 2).
3. ∆οµική πυροπροστασία.
3.1. Τα φέροντα δοµικά στοιχεία καθώς και τα στοιχεία του περιβλήµατος των πυροδιαµερισµάτων δεν επιτρέπεται να έχουν δείκτη πυραντίστασης µικρότερο από τον αναφερόµενο στον Πίνακα Η.1. 
Τµήµατα κτιρίων µε θαλάµους κρατουµένων πρέπει να αποτελούν πυροδιαµέρισµα στο οποίο απαγορεύεται να στεγάζονται χώροι άλλης λειτουργίας.
3.3. Επικίνδυνοι χώροι στους οποίους συµπεριλαµβάνονται οι κεντρικές αποθήκες, ο χώρος στάθµευσης αυτοκινήτων, το κεντρικό µαγειρείο, πρέπει να αποτελούν αυτοτελές
πυροδιαµέρισµα µε κατάλληλα ανοίγµατα εξαερισµού. Τα λεβητοστάσια και οι θάλαµοι ηλεκτροµηχανολογικών εγκαταστάσεων πρέπει να µην τοποθετούνται σε άµεση γειτονιά µε τις τελικές εξόδους.
Οι δεξαµενές υγρών καυσίµων πρέπει να τοποθετούνται εκτός των κτιρίων και κατά προτίµηση να είναι υπόγειες σύµφωνα µε τις ισχύουσες ελληνικές προδιαγραφές ή σε περίπτωση έλλειψης ελληνικών των αντίστοιχων ξένων.
3.4. Τα εσωτερικά τελειώµατα τοίχων, ορόφων και οικοδοµικών διάκενων πρέπει να είναι κατηγορίας 0,1 ή 2.
3.5. Όπου απαιτείται η κατασκευή ελαφριάς στέγης σε χώρο ατµολεβήτων κανένα σηµείο της δεν πρέπει να έχει απόσταση µικρότερη των 3 µέτρων από το πλησιέστερο κτίριο.
4. Ενεργητική πυροπροστασία.
4.1. Σε όλα τα κτίρια πρέπει να εγκαθίσταται χειροκίνητο ηλεκτρικό σύστηµα συναγερµού σύµφωνα µε την παρ. 4.2.1. του άρθρου 4.
4.2. Στους επικίνδυνους χώρους (παρ. 3.3.) πρέπει να εγκαθίσταται αυτόµατο σύστηµα πυρανίχνευσης, σύµφωνα µε την παρ. 4.1. του άρθρου 4. Το σύστηµα αυτό πρέπει να συνδέεται µε το χειροκίνητο σύστηµα συναγερµού.
4.3. Ηχητικές συσκευές συναγερµού πρέπει να τοποθετούνται στις ακόλουθες θέσεις:
- τηλεφωνικό κέντρο
- θυρωρεία
- χώροι διαµονής προσωπικού
- γραφεία εποπτών και υπευθύνων πυρασφάλειας.
4.4. Το σύστηµα πυρανίχνευσης, όπως και το χειροκίνητο σύστηµα συναγερµού, σε κτίρια µε συνολικό πληθυσµό περισσότερο από 150 άτοµα, πρέπει να διαθέτουν εφεδρική πηγή ενέργειας σε 24ωρη βάση.
4.5. Σε όλα τα κτίρια τα συστήµατα συναγερµού πρέπει να παρέχουν αυτόµατη ειδοποίηση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
4.6. Σε όλους τους επικίνδυνους χώρους που αναφέρθηκαν στις προηγούµενες παραγράφους 3.3 και 4.2. πρέπει να τοποθετείται αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης σύµφωνα µε την παρ. 4.3. του άρθρου 4, το οποίο µπορεί να αντικαταστήσει και το σύστηµα αυτόµατης πυρανίχνευσης. Εξαιρούνται χώροι µε εµβαδό µικρότερο από 30 τ. µέτρα εφόσον διαθέτουν ανιχνευτή πυρκαγιάς, χώροι µε ηλεκτροµηχανολογικές εγκαταστάσεις µε εµβαδό µικρότερο των 100 τ.µ. εφόσον πάλι διαθέτουν ανιχνευτές πυρκαγιάς καθώς και µαγειρεία που παρασκευάζουν λιγότερες από 150 µερίδες φαγητού ανά γεύµα. Επιτρέπεται η σύνδεση απευθείας µε το εσωτερικό υδραυλικό δίκτυο του κτιρίου συστήµατος καταιονητήρων µε λιγότερες από 6 κεφαλές, µε την προϋπόθεση παροχής τουλάχιστον 6 λίτρων νερού ανά πρώτο λεπτό ανά τ. µέτρο επιφανείας προστατευοµένου χώρου.
4.7. Μόνιµο υδροδοτικό πυροσβεστικό δίκτυο σύµφωνα µε την παρ. 4.3.2. του άρθρου 4 πρέπει να εγκαθίσταται στα κτίρια µε πληθυσµό µεγαλύτερο από 150 άτοµα. Επίσης σε όλα τα κτίρια µε ύψος µεγαλύτερο των 15 µέτρων. Η απαίτηση αυτή δεν ισχύει, όταν τα κτίρια ή τα πυροδιαµερίσµατα διαθέτουν αυτόµατο σύστηµα πυρόσβεσης. Σε κτίρια µε µικρότερους πληθυσµούς από τους παραπάνω πρέπει να προβλέπονται έξω από το κτίριο στόµια υδροληψίας για την Πυροσβεστική Υπηρεσία.
4.8. Σε όλα τα κτίρια πρέπει να τοποθετούνται δύο τουλάχιστον ανά όροφο φορητοί πυροσβεστήρες, κοντά στις σκάλες και τις εξόδους κινδύνου σε τέτοιες θέσεις, ώστε κανένα σηµείο της κάτοψης να µην απέχει περισσότερο των 15 µέτρων από τον πλησιέστερο πυροσβεστήρα.
Ζ. Στην παρ. 3.3. περιπτ. α όπως προστέθηκε µε την παρ. 19 της υπ’ αριθ. 58185/2474/91 απόφασης του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.∆.Ε. (Β΄ 360) το αριθµητικό στοιχείο «21.00» αντικαθίσταται µε το «21000».
Η. Στο άρθρο 14, Παράρτηµα Α΄, µετά την περίπτ. 4 προστίθεται περίπτωση 5 ως εξής:
«5. Εξαιρέσεις φερουσών κατασκευών από την πυραντίσταση.
Από τις απαιτήσεις πυραντίστασης για την φέρουσα κατασκευή των κτιρίων, όπως προδιαγράφονται στις γενικές και ειδικές διατάξεις του κανονισµού αυτού, εξαιρούνται τα µονόροφα κτίρια (χωρίς υπόγειο είτε πρόβλεψη µελλοντικών ορόφων) µε τις παρακάτω συντρέχουσες προϋποθέσεις:
α) Να έχουν µικτό ύψος όχι µεγαλύτερο των 4.50 µ.
β) Να έχουν µικτό εµβαδόν όχι µεγαλύτερο των 200 τ. µέτρων.
γ) ∆εν χαρακτηρίζονται ή δεν περιλαµβάνουν χώρους υψηλού βαθµού κινδύνου ή επικίνδυνους συνολικά είτε µεµονωµένα.
Για τα κτίρια αυτά οι λοιπές απαιτήσεις (γενικές ή ειδικές) δοµικής πυροπροστασίας διατηρούνται σε ισχύ.
Θ. Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από τη δηµοσίευσή της στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως.
Η παρούσα απόφαση να δηµοσιευθεί στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως.