Η ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο υποσύνολο των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Αν και στη γενικότερη κοινωνική ασφάλιση οι πόροι προέρχονται από τις εισφορές τόσο των εργαζομένων όσο και των εργοδοτών οι πόροι για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου στις ευρωπαϊκές χώρες προέρχονται αποκλειστικά από τους εργοδότες και η πρακτική αποτελεί εφαρμογή της νομοθετημένης αρχής της εργοδοτικής ευθύνης για τα θέματα υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. 

Στη χώρα μας απουσιάζει το σύστημα καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, οι οποίες στατιστικά συνυπολογίζεται στις γενικότερες ασθένειες επιβαρύνοντας έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι δε εργαζόμενοι, ως φορολογούμενοι πολίτες, πληρώνουν για τη βλάβη που υπέστησαν από την εργασία τους, ακόμα κι αν ο νόμος, μεταφορά ευρωπαϊκών θέσεων, αναφέρει ρητά ότι η ευθύνη για τα θέματα υγείας και ασφάλειας φέρει ο εργοδότης.

Η παρούσα μελέτη μεταφέρει την εμπειρία από τα συστήματα κάλυψης του επαγγελματικού κινδύνου στην Ευρώπη, εξετάζει μεθόδους καταγραφής των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, εκτιμά την οικονομική διάσταση των συστημάτων και προτείνει την ίδρυση φορέα ασφάλισης του επαγγελματικού κινδύνου στη χώρα μας.


Βασίλης Μακρόπουλος
Πρόεδρος ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.
Καθ. Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας