Εργατικό ατύχημα. – Θεωρείται και ο θάνατος ή ο τραυματισμός του εργαζομένου εξ αιτίας έκτακτης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, άσχετου προς τη σύσταση του οργανισμού του παθόντος, αλλά συνδεομένου με την εργασία του, λόγω της εμφανίσεώς του κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την εκτέλεση αυτής. – Η τελευταία περίπτωση συντρέχει, όταν το ατύχημα δεν αποτελεί την άμεση συνέπεια της εκτελέσεως της εργασίας, αλλά συνδέεται προς αυτή με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, ως εκ του ότι, λόγω της εργασίας, δημιουργήθηκαν οι ιδιαίτερες εκείνες πραγματικές συνθήκες και περιστάσεις, που ήταν αναγκαίες για την επέλευσή του και οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία. – Πλήρης αποζημίωση κατά τις διατάξεις του κοινού δικαίου, επί εργατικού ατυχήματος, μπορεί να ζητηθεί, μόνον όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων απ’αυτόν, ή όταν επήλθε σε εργασία ή επιχείρηση, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και εξαιτίας της μη τηρήσεως των διατάξεων αυτών. – Στην τελευταία περίπτωση οι εν λόγω διατάξεις πρέπει να προβλέπουν ειδικώς τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων, δηλαδή να προσδιορίζουν τους όρους αυτούς, μνημονεύοντας και συγκεκριμένα μέτρα, μέσα και τρόπους για την επίτευξή τους και δεν αρκεί να επήλθε το ατύχημα από τη μη τήρηση όρων που επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, τη γενική υποχρέωση πρόνοιας και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια, χωρίς να προβλέπονται από ειδική διάταξη νόμου. – Με τις διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 και 8β΄ και 12 παρ. 1-3 του π.δ. 17/1996, καθώς και εκείνες του άρθρου 10, παραρτ. 1 αριθμ. 14.3 του π.δ. 16/1996, οι οποίες είναι γενικές, δεν προβλέπονται ειδικώς οι όροι ασφαλείας των εργαζομένων, οι οποίοι πρέπει να τηρηθούν για την ασφάλεια τους, καθώς και τα συγκεκριμένα μέτρα, μέσα και τρόποι, τα οποία είναι απαραίτητα για την επίτευξη του σκοπού αυτού. – Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης συνεπεία εργατικού ατυχήματος. – Ένορκες βεβαιώσεις στην εργατική διαδικασία. – Προϋποθέσεις του παραδεκτού της επικλήσεώς τους.